Орунбаева З.

Шейх ‘Абдур-Рахман ас-Са’ди сказал: «И как брак относится к величайшим милостям Всевышнего и насущным потребностям человека, точно так же и дозволенность развода – это милость Аллаха, избавляющая человека от необходимости жить с тем, кто ему не подходит, проводя свои дни в стеснении и мучительных тяготах. А в Коране сказано: «Если они (супруги) расстанутся, то Аллах обогатит каждого из них из Своей милости. Аллах – Объемлющий, Мудрый» (4: 130)».

См. «Тайсир аль-Карим ар-Рахман», стр. 327

«Этот день - лучший из дней года для мольбы, поэтому человеку следует изо всех сил стремиться к поминанию Аллаха, мольбам и чтению Корана. Он должен возносить разные виды мольбы, произносить разные зикры, молиться за себя, своих родителей, родственников, учителей, друзей, любимых, всех, кто проявил к нему добро, и за всех мусульман. И пусть остерегается всякого упущения в этом, ведь этот день невозможно восполнить!»

الأذكر للنووي

Аллах сказал Марьям (мир ей):
«Ешь, пей и радуйся»
— в миг, когда её охватила боль тела, страх души и тревога перед людьми.
Он велел ей не просто терпеть — а успокоиться.

Покорность воле Аллаха, доброе мнение о Нём и искреннее упование — кратчайший путь к душевному покою.

Какими бы ни были твои трудности — помни:
• они предопределены,
• они временные,
• и за них будет награда.

С тем, что предопределено — мы соглашаемся,
с тем, что временно — терпим,
ради награды — стараемся.

Аллах не возлагает на душу больше, чем она может вынести.
Делай, что в твоих силах, а остальное — доверь Всевышнему.
Ешь, пей и утешься. Живи.
Не отчаивайся — шайтан только этого и ждёт.
Не замыкайся — грусть не должна поглотить тебя целиком.
Не убегай — иначе последствия станут тяжелей.

Ешь, пей и успокойся…
Ведь добро не вечно, но и зло не обречено.
Если жизнь утомила — отдохни, а не отступай.
Столкнись с трудностью, а не убегай.
Прими ответственность, а не уклоняйся.

⸻

Бодрствуют одни глаза, другие — спят…
В тревоге о том, что сбудется — или нет.
Но Тот, кто спас тебя вчера,
Спасёт и завтра, от того, что ещё не пришло.

— Ясир аль-Хузайми

Бизге суктангандар көп болуп атты. “Кооз сабыр көрсөтүштү”. “Күчтүү экенсиңер…” Жада калса бир аяшкам Курманжан датка менен салыштырып ийиптир)

Ушул жерден баары жаңылышат. Жеке мен бардык тараптан алсыз инсанмын. Бирок Аллах Таалам ырайым кылып, сыноодон өзүмдү жоготпой өтүп, жүрөгүмө сакина (өзгөчө тынчтык, Аллахка терең ишенүү сезими) абалын кызымды жоготуп, акыркы сапарга узаткан күндүн эртеси эле берип койду. Азыр бир дагы элес, бир дагы ой жүрөгүмдү сыккан жок альхамдулиллах.

Себеби демейде бир күн эле уйкум жакшылап канбай калса мээм кадимкидей начар иштеп, далдырап калган жаным ошол оору башталган күндөн баштап канча түн аябай аз уктасам да акылым, аң сезимим тунук болуптур. Кайсы күнү кандай симптомдор болгонун; кайсы каражат, процедура кандай ирет жана өлчөм менен берилгени жакшы эсте калыптыр.

Демейде тез чарчап, наалый берген жаным ошол күндөрү эч наалыбай, сабыр кылып үмүт менен кызымдын жанында жүрүптүпмүн.

Демейде тез ачуулана берген, кыжырдана берген жаным ошол күндөрү антпептирмин.

Демейде иштерди чабал жасап, көп нерселерге көңүл бурбай көңүл кош мамиле кылган жаным ошол күндөрү болушунча так болгону аракет кылып, бардык өзгөрүүлөргө тез реакция кылыптырмын.

Демейде катуу коркконумда кадимкидей өзүмдү жоготуп койгонго чейин барган жаным мында канча коркуп калтырап атсам да өзүмөн кетпедим.

Эч оюма нааразылык келбептир. Негизи жакынын жоготкон кишилерди өкүнүч көп жеп коет. “Аттиң мындай тигиндей кылганымда…”, “мындай мамиле кылганымда…” деп. Менде андай өкүнүү болгон жок. Себеби колуман келген нерселердин баарын кылыптырмын. Ошого иштин натыйжасы үчүн эч Аллахка, Анын жазган тагдырына кыпынчалык дагы нааразылык сезим болгон жок.

Узаткан күндүн эртеси күнү дүкөндү аралап жатып “кызым азыр Камкордун колунда. “Туура эмес тамак берип коюшат, каралбай калат, омурткасына күч келтирип даяр эмесинде отургузуп, тургузуп коюшат, карагандан чарчашат “ деген сезимдер жок, тынч жүрө берсем болот” деп жүрдүм.

Мунун баары мен кыйын, күчтүү же кээ бирине сезилгендей таш боор эне болгонум үчүн эмес. Болгону Аллах ырайым кылып жүрөгүмө ошол сезимдерди, ошол акыбалдарды орнотту.

Аллах ырайым кылбаганда кайгы кападан чыга албай, ар кайсы психологдун кабинетинде көз жашымды төгүп бүтө албай жүрмөкмүн көпкө.

Аллах ырайым кылбаганда өзүмдү жоготконуман кызымды ооруканага чейин алып бара албай калмакмын.

Аллах ырайым кылбаганда кепиндешкени жардам бере алмак эмесмин.

Аллах ырайым кылбаганда зыян куфр сөздөрдү айтмакмын.

Ошондуктан эч мага суктанбагыла. Мен өтө алсызмын. Аллахты улуктагыла. Ага таң калгыла. Ага баш ийгиле. Ага өлүм дагы, жашоо дагы таандык. Ал асмандарга жана жерге бийлик кылат. Жүрөктөрдү жана сезимдерди да башкарган Ал. Жалгыз сыйынууга жана мактоого татыктуу.

Ар кимдин Кудай менен мамилеси ар кандай.

“Кудай жок” деп Кудайды жаратуучу, жашоонун башаты катары танган, терең ишенген атеисттер өтө аз. Балким жоктур.

“Кудай бар. Ооба, бизди жаратты. Ал жашоонун башаты” деп туруп түрдүү нерселерге сыйынып, кудай жараткан нерселерди жаратуучуга теңегендер өтө көп. Алардын түрү бар.

Кудайдан күмөн санагандар бар. Кудайдын бардыгынан эмес. Анын кудуретинен, даанышмандыгынан күмөн санагандар.

Кудайды унутуп калгандар көп. Эстөөнү зарыл деп эсептебейт. Кээ бири кыйынчылык түшкөндө гана эстейт. Кээ бири анда деле эстебейт.

Кудайга милдет кылгандар бар. “Мына, Сага кайрылып атам. Эмнеге жашоом өзгөрбөй эле?Эмнеге тигиндей-мындай?”

Кудайга нааразы болгондор бар. “Иии ии! Неге ушул нерсе мени менен болуп жатат?!”

Кудайга ачуулангандар бар. “Эмнеге жаш балдар өлүп атат? Эмнеге дүйнөдө бул нерселер болуп жатат?! Кана Сенин мээримиң ушунча мээримдүү болсоң?”

Кудайга адилетсиз мамиле кылгандар бар. “Бизди туура жолго баштоочу жол көрсөткон эмес. Диндер адамдар тарабынан ойлонуп чыккан”.

Кудайды уккусу келбегендер бар. “Ал бизди жыргап жашоо үчүн жараткан. Мага мынча байлык берип жатат. Демек Ал мени сүйөт. Тигинин жашоосу ушундай кордукта өтүп жатат. Демек аны сүйбөйт”.

Кудайдан уялгандардын түрү бар. Бири “ии мен мындай күнөө иш жасап атам. Кечирчи” деп уялса, бири “мен мынча күнөө жасап салдым. Мени кечирбейт го. Ага кантип кайрылмак элем. Жүрө берейинчи…” деп уялгандар бар.

Кудайдан качкандар бар. Ал тууралуу ойлонуудан, Анын чакырыктарынан, Ал берген белгилерден качып, алаксып эле жүргүсү келет.

Кудайга жалаа жапкандардын түрү көп. “Ал гана мени соттой алат. Адамдар соттой албайт”. “Ал бизге туура жол көрсөтүүчү пайгамбар, китеп жиберген эмес. Ал бизге мыйзамдарды берген эмес. Мыйзамдарды адамдар өзү ойлоп табыш керек”. “Биз Анын балдарыбыз”. “Анын ыраазылыгына жеткирген жолдор көп”. “Андан коркпош керек. Аны сүйүш гана керек”.

Булардын баары жалгыз сыйынууга татыктуу кудайга татыксыз мамиле кылгандар. Ар биринин адашуусу Куранда төгүндөлөт.