"#ЧООЧУНКИШИ". 4-БОЛУК
Жайнагул озу тааныбаган бейтааныш жигит менен тигилердин буйдалып калышынан пайдаланып, капастан бошонуп чыккан чымчыктан бетер, бет алды учуп келатты. Саатынада, шакегинеда кайыл болду. "Башы-козумдон садаг",- дедм ичинен, демиккенин баса албай.
-Жакин, Жайнагул! Коркпо, менмин. -Артынан кушулдоп чуркап келаткан унду угуп эсине келе тушту.
Ачып козду жумганча артынан дегдектеп чуркап жете келген, туру суук кишини бушуркой карап, муун муунуна тийбей калчылдап турган кыз куйуккон демин баса албай, ый аралаш энтиге суйлоду:
-Ракмат, агатай сизге. Бирок чынымды айтсам ким экенинизди тааныбай турам. Кыз оз бутуна озу туралбай, тула бою жансыз дирилдейт.
-Интернатта окубадык беле? -Жигит ындыны очо суйлоду.
-Интернатта? !-Тандана тушту.
-Ооба, интернатта. Мен сенден бир жыл мурда буттум. Бирок окунчтуу жаман жери, окууга отпой кулап калган болчумун. Мен сага озумду айтпай деле койсом болмок. Бирок андай кылууга кудуретим жетпей калды Жайнагул.
Кыз жигитти тээ бир оокумга чейин унсуз тиктеп туруп, журогу кабынан чыга каччудай атып кетти:
-Тол-к-ун-б-е- к! Сен-син-би?
-Кечир, Жакин.
Кыз турган ордунда, уккан кулагына ишенбегендей каттыда калды.
Шумдук,- деди бир оокумда. Сен ушундай кишм тоногуч каракчы болгон экенсинда. Тууу жузун курсун. Дагы уялба Толкунбекмин деп коет. Жогол козумо корунбой. Алчунарды алдынар. Дагы эмне керек сага! Коркунучтуу жаман адам болгон тупбасынбы.
Жигит башын жерге салып, жер тиктеп турган калыбында желкесин кашып, кунк-мынк этти.
-Мейлин сок, мейлин ур. Сенин алдында айптуумун. Шакегин менен саатыны эртен алып келип берем. Тигил акмактар мага ээ кылбай алып кетип калышпадыбы.
-Дагы сенин алдында айыптуумун деп коет уялбай.
Сенин айыбын менин алдымда гана болуп, башкалардын алдында болбой калган тура. Алып келип берем деп, саатым менен шакегиме кыйналбай эле кой. Башымдан садага. Бердим сага. Бердим силерге.
-Уксан мени.
-Уга турган эчтеке жок.
-Узатып коеюн.
-Узатпай эле кой. Кеткин азыр.
Тинил Жайнагулдун каршы чыкканына болбой катар басып, унсуз келатты. Бир оокумда жузун кызды коздой жарым буруп:
-Окууга келдинби?- деп сурады.
-Ооба, окууна келдим.
-Баягы озун энсоочу мединституткабы?
-Ооба, мединстутка, - деди дагы эле болсо буткон боюнун калтыраганы тарай элек кыз.
Толкунбек бир кезде тушконсуп, чонтокторун сыйпалап, жанынан "Астра" деген сигареттин уболонуп, жарым жартылайы кубулуп калган бир талын алып оозуна салып, ширенке тартты.
Анын кебетесинен кемсинтуунун, уялуунун, сурдоонун белгиси сезилип турду. Бир сорумга келбей очуп калган сигареттин калдыгын ыргытты да, бир топко унчукпай бараттып мынтип сурады:
-Жатаканага баратасынарбы?
-Ушул жакта жатакана бар беле?
-А-а, баса,-деди эсене келгендей.
Жайнагул уйуно чукул калнанын билсе да, дагы бир балекетке кабылып шорум катпасын деген ойду ойлоп, Трлкунбектин жеткрип коеюн деген созуно каршы чыга алган эмес.
-Жатаканада эмесмин. Бул жерде озумдун бир тууган
агам турат. Мына детип да калдык. Озун кимдикиндесин? деди кыз конулсуз ун катып.
- Бир таанышымдыкында.
-Кайда иштейсин?
-Эч жерде.
Кыз толкунбекке тандана карады. Эгер карангы тун болбой, кундуз болгондо, анын козундогу атыла алай аран турган окту жинит даана кормок.
Кайрадан унчукпай калышты. Жайнагулдун журогуноойугрн жара-Толкунбектин турмушу болуп келатты.
"Ушундай жаман абалга жеткирген кандай каргашалуу себептер болду экен. Окуп жургондо зээндуу десе зээндуу, эстуу десе эстуу, боорукер жакшы бала эмес беле. Анан эмне балакет болуп, мындай ыплас жолго тушуп кеткен" деген сыяктуу ойлор менен туюкка капталат. Эчен-эчен сурайын деп оозун эптеп аратып, сурайалбады. Чын сырын айта коебу? Анын устуно бироонун айыбын ачып, шагын сындырууну Жайнагул жаратылышынан жаман коруучу. Ансызда Толкунбектин олбогон торт шыйрагы келатканын кыраакы кыз баамдап келатты. Ойлонуп келатып уйуно кандай жеткенин озуда билбей калды.
Жайнагул озу тааныбаган бейтааныш жигит менен тигилердин буйдалып калышынан пайдаланып, капастан бошонуп чыккан чымчыктан бетер, бет алды учуп келатты. Саатынада, шакегинеда кайыл болду. "Башы-козумдон садаг",- дедм ичинен, демиккенин баса албай.
-Жакин, Жайнагул! Коркпо, менмин. -Артынан кушулдоп чуркап келаткан унду угуп эсине келе тушту.
Ачып козду жумганча артынан дегдектеп чуркап жете келген, туру суук кишини бушуркой карап, муун муунуна тийбей калчылдап турган кыз куйуккон демин баса албай, ый аралаш энтиге суйлоду:
-Ракмат, агатай сизге. Бирок чынымды айтсам ким экенинизди тааныбай турам. Кыз оз бутуна озу туралбай, тула бою жансыз дирилдейт.
-Интернатта окубадык беле? -Жигит ындыны очо суйлоду.
-Интернатта? !-Тандана тушту.
-Ооба, интернатта. Мен сенден бир жыл мурда буттум. Бирок окунчтуу жаман жери, окууга отпой кулап калган болчумун. Мен сага озумду айтпай деле койсом болмок. Бирок андай кылууга кудуретим жетпей калды Жайнагул.
Кыз жигитти тээ бир оокумга чейин унсуз тиктеп туруп, журогу кабынан чыга каччудай атып кетти:
-Тол-к-ун-б-е- к! Сен-син-би?
-Кечир, Жакин.
Кыз турган ордунда, уккан кулагына ишенбегендей каттыда калды.
Шумдук,- деди бир оокумда. Сен ушундай кишм тоногуч каракчы болгон экенсинда. Тууу жузун курсун. Дагы уялба Толкунбекмин деп коет. Жогол козумо корунбой. Алчунарды алдынар. Дагы эмне керек сага! Коркунучтуу жаман адам болгон тупбасынбы.
Жигит башын жерге салып, жер тиктеп турган калыбында желкесин кашып, кунк-мынк этти.
-Мейлин сок, мейлин ур. Сенин алдында айптуумун. Шакегин менен саатыны эртен алып келип берем. Тигил акмактар мага ээ кылбай алып кетип калышпадыбы.
-Дагы сенин алдында айыптуумун деп коет уялбай.
Сенин айыбын менин алдымда гана болуп, башкалардын алдында болбой калган тура. Алып келип берем деп, саатым менен шакегиме кыйналбай эле кой. Башымдан садага. Бердим сага. Бердим силерге.
-Уксан мени.
-Уга турган эчтеке жок.
-Узатып коеюн.
-Узатпай эле кой. Кеткин азыр.
Тинил Жайнагулдун каршы чыкканына болбой катар басып, унсуз келатты. Бир оокумда жузун кызды коздой жарым буруп:
-Окууга келдинби?- деп сурады.
-Ооба, окууна келдим.
-Баягы озун энсоочу мединституткабы?
-Ооба, мединстутка, - деди дагы эле болсо буткон боюнун калтыраганы тарай элек кыз.
Толкунбек бир кезде тушконсуп, чонтокторун сыйпалап, жанынан "Астра" деген сигареттин уболонуп, жарым жартылайы кубулуп калган бир талын алып оозуна салып, ширенке тартты.
Анын кебетесинен кемсинтуунун, уялуунун, сурдоонун белгиси сезилип турду. Бир сорумга келбей очуп калган сигареттин калдыгын ыргытты да, бир топко унчукпай бараттып мынтип сурады:
-Жатаканага баратасынарбы?
-Ушул жакта жатакана бар беле?
-А-а, баса,-деди эсене келгендей.
Жайнагул уйуно чукул калнанын билсе да, дагы бир балекетке кабылып шорум катпасын деген ойду ойлоп, Трлкунбектин жеткрип коеюн деген созуно каршы чыга алган эмес.
-Жатаканада эмесмин. Бул жерде озумдун бир тууган
агам турат. Мына детип да калдык. Озун кимдикиндесин? деди кыз конулсуз ун катып.
- Бир таанышымдыкында.
-Кайда иштейсин?
-Эч жерде.
Кыз толкунбекке тандана карады. Эгер карангы тун болбой, кундуз болгондо, анын козундогу атыла алай аран турган окту жинит даана кормок.
Кайрадан унчукпай калышты. Жайнагулдун журогуноойугрн жара-Толкунбектин турмушу болуп келатты.
"Ушундай жаман абалга жеткирген кандай каргашалуу себептер болду экен. Окуп жургондо зээндуу десе зээндуу, эстуу десе эстуу, боорукер жакшы бала эмес беле. Анан эмне балакет болуп, мындай ыплас жолго тушуп кеткен" деген сыяктуу ойлор менен туюкка капталат. Эчен-эчен сурайын деп оозун эптеп аратып, сурайалбады. Чын сырын айта коебу? Анын устуно бироонун айыбын ачып, шагын сындырууну Жайнагул жаратылышынан жаман коруучу. Ансызда Толкунбектин олбогон торт шыйрагы келатканын кыраакы кыз баамдап келатты. Ойлонуп келатып уйуно кандай жеткенин озуда билбей калды.