Буга чейин бир нече окурмандан менин тексттеримди өзүнүкү кылып бөлүшүп жүргөн каналдар тууралуу кабар келген. Бүгүн да бир кабар келди. Алыстап кетүү тууралуу текстимди бирөө өздөштүрүп алган экен.
Бир чети жагымдуу.
Сен толгонуп жашаган сезимдер башка бирөөнүн да жүрөгүнө жакын келип, аны өз сезимдериндей, өз сөздөрүндөй кабыл алганы муун бошотот. Жалгыз эместик сезилет.
Бир чети оор.
Тексттер эмес, ар бир сүйлөмүң жаныңан суурулуп чыккан бир бөлүгүң болуп калат. Аны жазуу бир эркти, жазып анан бөлүшүү эки эркти алат. Жан дүйнөңдү жылаңачтап жарыялаган текстиңди бирөө тартып алганы бетке түкүрүк, башка укуруктай эле тиет.
Анан издер жөнүндө ойлоносуң.
Биз бизге жолуккан миңдеген адамдардын издерибиз жана биздин миңдеген издер миңдеген башкаларга илешип жүрүшөт. Биз уккан/окуган ар бир сөз, көргөн ар бир кубулуш – бул эртеңки бизбиз, жаңы биз.
Тыныстан асмандан түшкөн эмес. Ал өзүнүн кыска өмүрүндө көргөн, көрүп жаткан өмүрлөрдүн, жылуу-суук жүздөрдүн/сөздөрдүн жыйындысы.
Мен жазган сүйлөмдөрдө көп адамдын изи бар. Ошондой эле мен жазган сүйлөмдөр силерге из калтырууда.
Бир жолу бирөө каналдагы тексттерди канча убакта жазарым тууралуу сурады эле. Ар кандай. Кээде бат, кээде жай. Сезимдерге, ойлорго жараша. Бирок алардын баары чын дилден, ошол учурда жашалган абалды сүрөттөп жазылат. Ошондуктан кийин оюм өзгөрүп, эски тексттеримден уялсам да, өчүрбөй сактап коем. Билем, бул түз жазылган ийри ойлор адамга кыйын учурда жанында шерик болушат. Мага ошентет. Көз тунарып, кулак жаңырып калган кездери бул жерге кирип алып эски тексттерди окуйм. Анан бирөө менен сырдашкандай жеңилдеп калам. Эгер силерде да ошондой болсо, кубанычтамын. Тексттерди каалашыңарча бөлүшүп, каалашыңарча колдоно бергиле. Болгону аны жазган колдорду, аны жазган сезимдерди тебелебегиле. Текст кайдан экенин айта жүргүлө. Акыл эмгеги менен иштеген кишилер үчүн бул өтө аяр нерсе.
Бир чети жагымдуу.
Сен толгонуп жашаган сезимдер башка бирөөнүн да жүрөгүнө жакын келип, аны өз сезимдериндей, өз сөздөрүндөй кабыл алганы муун бошотот. Жалгыз эместик сезилет.
Бир чети оор.
Тексттер эмес, ар бир сүйлөмүң жаныңан суурулуп чыккан бир бөлүгүң болуп калат. Аны жазуу бир эркти, жазып анан бөлүшүү эки эркти алат. Жан дүйнөңдү жылаңачтап жарыялаган текстиңди бирөө тартып алганы бетке түкүрүк, башка укуруктай эле тиет.
Анан издер жөнүндө ойлоносуң.
Биз бизге жолуккан миңдеген адамдардын издерибиз жана биздин миңдеген издер миңдеген башкаларга илешип жүрүшөт. Биз уккан/окуган ар бир сөз, көргөн ар бир кубулуш – бул эртеңки бизбиз, жаңы биз.
Тыныстан асмандан түшкөн эмес. Ал өзүнүн кыска өмүрүндө көргөн, көрүп жаткан өмүрлөрдүн, жылуу-суук жүздөрдүн/сөздөрдүн жыйындысы.
Мен жазган сүйлөмдөрдө көп адамдын изи бар. Ошондой эле мен жазган сүйлөмдөр силерге из калтырууда.
Бир жолу бирөө каналдагы тексттерди канча убакта жазарым тууралуу сурады эле. Ар кандай. Кээде бат, кээде жай. Сезимдерге, ойлорго жараша. Бирок алардын баары чын дилден, ошол учурда жашалган абалды сүрөттөп жазылат. Ошондуктан кийин оюм өзгөрүп, эски тексттеримден уялсам да, өчүрбөй сактап коем. Билем, бул түз жазылган ийри ойлор адамга кыйын учурда жанында шерик болушат. Мага ошентет. Көз тунарып, кулак жаңырып калган кездери бул жерге кирип алып эски тексттерди окуйм. Анан бирөө менен сырдашкандай жеңилдеп калам. Эгер силерде да ошондой болсо, кубанычтамын. Тексттерди каалашыңарча бөлүшүп, каалашыңарча колдоно бергиле. Болгону аны жазган колдорду, аны жазган сезимдерди тебелебегиле. Текст кайдан экенин айта жүргүлө. Акыл эмгеги менен иштеген кишилер үчүн бул өтө аяр нерсе.