Тема: "Бирөөгө сын тагуунун артында эмне турат?"
Күндүн бир күнүндө...
Сен бирөөнү карап турасың. Анын кийими башкача, жүрүм-туруму сага жат көрүнөт.
Сенин оюңа келет: “Бул кандай адам болду экен? Жаманбы? Ката кетирип жатабы?”
Андан соң тилиңди тыя албай, айтасың:
— Муну карачы!
— Мунуку туура эмес да!
— Тиги кандай жүрөт!
— Эмнеге мындай кылат?!
Сен сындайсың. Сен баа бересиң. Сен чечим чыгарасың.
Сенин оюң адамдык деңгээлде гана. Ал эми анын абалын, ниетин, жүрөктөгү санаасын бир гана Жаратуучу билет.
Мына бир мисал:
Эки дос базарга барышат. Бир адамды көрүшөт. Бирөө айтат:
— Көрдүңбү, бул күндө жүрөт. Жумуш кылбайт!
Экинчиси унчукпайт. Үйүнө барып дуба кылат:
— Эгем, эгер ал адамдын абалы оор болсо, жеңилдетип кой!
Арадан күн өтөт... Көрсө, баягы адам оорулуу энесин карап, сыртка чыга албай, соода да кыла албай жүрөт экен. Анын бир гана каалоосу бар экен: Энесинин соолугушу.
Эми ойлон: Сын айткан досу уят болду. Дуба кылган досу урмат тапты.
Аллах ырайымдуу, кечиримдүү, жаап-жашыруучу.
Эмне үчүн сен, пенде, шылдыңдап, ашкере кылууга шашасың?
Кээ бирөө айтат:
— Мен акыйкатты айтып жатам!
— Мен туура жол көрсөтүп жатам!
Бирок сенин айткан акыйкатың – тиштеген иттин ызалуу үргөнүнчө болуп калсачы?
Эч ким анын үнүн уккусу келбейт.
Эгер айтмак болсоң:
— Мээрим менен айт.
— Жашыруун кеңеш бер.
— Жүзүн жарыктандыр.
Бир адамдын күнөөсүн көрсөң – аны жашыр!
Анткени, сен дагы эртең ошол күнөөгө түшүп калбайсың деп ким кепилдик берет?
ЖЫЙЫНТЫК:
Сын айтуу оңой. Бирок ыймандуулук – унчукпай туруп, жүрөгүң менен дуба кылган кезде билинет.
Бирөөнү оңдойм деп, өзүң бузулуп калба!
Эгер сага "сын таккың" келип жатса – күзгүгө кара.
Алгач өзүңдү оңдоп ал!
АКЫРЕТТИК АМАЛДАР
Күндүн бир күнүндө...
Сен бирөөнү карап турасың. Анын кийими башкача, жүрүм-туруму сага жат көрүнөт.
Сенин оюңа келет: “Бул кандай адам болду экен? Жаманбы? Ката кетирип жатабы?”
Андан соң тилиңди тыя албай, айтасың:
— Муну карачы!
— Мунуку туура эмес да!
— Тиги кандай жүрөт!
— Эмнеге мындай кылат?!
Сен сындайсың. Сен баа бересиң. Сен чечим чыгарасың.
Сенин оюң адамдык деңгээлде гана. Ал эми анын абалын, ниетин, жүрөктөгү санаасын бир гана Жаратуучу билет.
Мына бир мисал:
Эки дос базарга барышат. Бир адамды көрүшөт. Бирөө айтат:
— Көрдүңбү, бул күндө жүрөт. Жумуш кылбайт!
Экинчиси унчукпайт. Үйүнө барып дуба кылат:
— Эгем, эгер ал адамдын абалы оор болсо, жеңилдетип кой!
Арадан күн өтөт... Көрсө, баягы адам оорулуу энесин карап, сыртка чыга албай, соода да кыла албай жүрөт экен. Анын бир гана каалоосу бар экен: Энесинин соолугушу.
Эми ойлон: Сын айткан досу уят болду. Дуба кылган досу урмат тапты.
Аллах ырайымдуу, кечиримдүү, жаап-жашыруучу.
Эмне үчүн сен, пенде, шылдыңдап, ашкере кылууга шашасың?
Кээ бирөө айтат:
— Мен акыйкатты айтып жатам!
— Мен туура жол көрсөтүп жатам!
Бирок сенин айткан акыйкатың – тиштеген иттин ызалуу үргөнүнчө болуп калсачы?
Эч ким анын үнүн уккусу келбейт.
Эгер айтмак болсоң:
— Мээрим менен айт.
— Жашыруун кеңеш бер.
— Жүзүн жарыктандыр.
Бир адамдын күнөөсүн көрсөң – аны жашыр!
Анткени, сен дагы эртең ошол күнөөгө түшүп калбайсың деп ким кепилдик берет?
ЖЫЙЫНТЫК:
Сын айтуу оңой. Бирок ыймандуулук – унчукпай туруп, жүрөгүң менен дуба кылган кезде билинет.
Бирөөнү оңдойм деп, өзүң бузулуп калба!
Эгер сага "сын таккың" келип жатса – күзгүгө кара.
Алгач өзүңдү оңдоп ал!
АКЫРЕТТИК АМАЛДАР