АРМАН ЖОКТУР

Караан үзүп, калабалуу тар жерден,
Каалгып учуп, бийиктикте жан берген,
Канаттууда – арман жоктур чекиттей,
Кандай кеңдик... Асман... Соңку ал көргөн.

Аламанда кызый чуркап жүгүрчү,
Аласалып, деми токтоп, сүрүлчү.
Аргымакта – арман жоктур үтүрдөй,
Ал аттады чын дүйнөнү биринчи...

Келгенине кейип жашап күрсүнө,
Кеткенинде жүзү толгон күлкүгө.
Кедейлерде – арман жоктур кенедей,
Кейибеген артта калган мүлкүнө.

САДЫРБЕК ТУРДУБЕК УУЛУ