Кыз-келин Айымдар 💃

Саламатсыздарбы? Кандайсыздар? Менин сиздерге бир суроом бар эле. Копчулуктун оюн уккум келди, мумкун мен туура эмес кылып жатам деп... турмушка чыкканыма 2 ай болду жакшы уй булоого туш келдим кудайга шугур. Турмушка чыкканга чейин ата -энеме акча жагынан ашыкча болгондо жардам берип журдум, эми байкем менен апам мага таарынып жатышат алып келген калыны озундон арткан жок бизге болсо акча бербейсин куйоондун эмнесин аяп жатасын акча салып турсан болот да деп жанымды койбой жатышат Мен бере албайм десем элдин кыздарындай болуп акча берип турсан олмок экенсин деди эле уруша кеттик. Омур бою ушинтип мамур жумур болуп жашап каласынбы кором деди апам.Ата энем оздору дагы жакшы турушат.. сиздердин оюнуздарча мен куйоомдон акча бекитип берип турушум керекпи? Оюмду женилдетип бериниздерчи, торкунго ташып торкунун жарытпайт же озу жарыбайт деген созго тайанып отурам...

Саламатсызбы, чыгарып коюнузчу 23 жаштамын , ушул жыл башында турмушка чыкканмын Оштон Бишкеке. Шаарга окууга келип 1 бала мн таанышып суйлошуп журуп 4 жылдан кийин баш коштук. Мени аябай сыйлап, суйот болчу. Атам Чуйго турмушка бербейм деп каршы чыкса да тийдим. Азыр 9 айлык кош бойлуумун. Кече куйоомдун телефонун чукулап атып ВКонтакте ден ар кандай жп кыздарга ар нерсе деп жазганын окуп калдым. Уу коптон бери эле жазчу экен мени эми билип атыпмын. Ушунчалык ызааланып туну мн ыйлап чыктым. Дагы деле силерге ыйлап жазып атам. Мага турмуш коргон чоон опытный эжелер кенеш берчилечи. Эмне кылсам болот? Озу мн ачык суйлоштум, неге жазышып журдун десем, билбейм озум да деп жооп берет кечке. Ана - мына торойун деп калган учурум 😭. Ата энем бир туугандарым баары Ошто. Шаарда мен элемин. Кетип калайын десем барар жерим жок. Самолетто учуп кетейин десем, уже учурбайт. Совет бергилечи не кылсам?

Саламатсызбы ушул теманы чыгарып беринизчи бироо менден суранды эле чыгартырып беришимди🙏
Сөз анда башынан болсун жолдошум айтмакчы балык башынан сасыган дегендей..ошол жерден баштап айтып берейин..мен 11 кл бүто электе турмушка чыккам.ошол турмушка чыккан жолдошум мн сүйлөшүп сүйүшүп жүруп эле тийгем.жолдошумдун мага болгон оюу кандай болгон билбейм.мени турмушка чыкпай эле экөөбүз жаштык мастык кылып койдук сөздун кыскасы.эми ошол нерсе өзүмө башыма удар болтат келин алып небере күткөн күнүмө чейин ушул сөздү угуп жүрөм балык башынан сасыган деген.эх эркектер неге мындайсынар алып алгыча сүйөм деп баарын кыларын кылып алып мойнунарга албай мен эмес өзүн ушундай элесин деп..бизда бироонүн чырактай кызы болгонбуз..коркулачы силерде да эже карындаш барго..өмүр боюу өмүрүм өткүчө ушул сөз мн жашайт окшойм.айтатсыздар башындале кетип калбайт белен деп ооба кнтсем болмок бирок менин ата энем каза болуп бир туугандарым баары өзү мн өзү аларга барып ашыкча жүк болгум келбеди.нары балдарымы атасыз өстургум келбеди.өзүм жетим чонойгонума.балдарымы да жетим кылгым келбеди.бирок жүрөгүм ооруду ушул сасык сөзу калбады дагы канча күн канча жыл угар экем.сүйлөсөм сөз көп.армандуу жашоо болуп жатат.эмне кылсам.деген ой өзүмдү өзүм жеп бүтмөй болдум..
Аноним кылып чыгарып беринизчи🙏

Андан бер канча заман өттү.Азыр жыл сайын ала беребиз,башы да оорубайт😆😆 Кредитсиз жашоонун кызыгы жок, эй.
Кызык,силер кредит алганда кантип алдыңар эле.

КРЕДИТ...

Элдин баары кредит алып жүргөндө, биз албайт элек. Коркчубуз. Күйөөм кредиттин ,,к,, сын да уккусу келбейт, мен андан бетер...
Байкасам, элдин баары эле алып, жакшына оокат кылып атат. Анда мында бир ,,үйүн алдырып коюптур, кредиттин айынан,, дегенди угуп калабыз. Талдап көрүп, биз да алалы деп чечтик. Тагыраагы, мен чечтим😆😆Бир чоң жумуш бүтүрүш керек болду. Шефке (күйөөм) айтсам, көнбөй койду.
-Эй, кредитти эмне кыласың, сат тетиги малдан
-Койчу, мал көбөйө берсин, мен иштеп атам, уй саап,сүтүн өткөрүп атам, кудайга шүгүр, төлөйбүз
-Ии сага, үйдү алдырып ий, жүрөлү чийдин түбүндө
-Үй алдырма тийиптирби, жакшынакай эле төлөп турабыз.
-Албай, этпей эле турабыз деп, жайлоосуна кетип калды. Бир жумада бир келет. Келген сайын кулагын ушалай бердим, андан тил уга бердим, орустар айткандай ,,вода камень точит,, болуп, акыры, эки ай дегенде көндүрдүм. Кредиттин эмнесин кызык көрдүм десең😆😆
-Канча аласың
-Отуз миң. Мен документтин баарын тууралап, поручитель таап коём, сен үч күндөн кийин кел.
-Мени эмне кыласың,ала бер да өзүң, ким поручитель болмок эле (элдин баарын өзүндөй ойлойт, бирөө поручитель болуп бер деп келсе, урушканга чейин барчу.Төлөй албай калсаң,мен жүрөт экем да сүйрөлүп деп)
-Апей, мага бермек беле
сен да кол коюшуң керек, макулмун деп
-Барбайм анда, жүрөт экемин да, күндүн ысыгында... деп чалкасынан түшүп,кайра тоого кетип калды.(Мал менен чыкчу, мен болсо жумушум,балдар болуп, айылда калам) Бирок, үч күндөн кийин келди.Ага чейин кагаздарын бүтүрүп, банктан балдар келип, короо жайды,үйдү сүрөткө тартып кетишти. Кайнимди поручитель болуп бер десем, дароо эле макул болгон.
Кредит алар күнү банкка баратабыз. Машинада кайним экөөбүзгө нотация окуп барды
-төлөй албай калчу болсоңорбу.. сен да макул боло каласың, тимеле, поручитель болуп Кайним экөөбүз жылмайып коюп,калп келесоо болуп кете бердик. Каяша айтсак эле,артка кайта турган 😆😆Балээ баскыр, банкка жеткенде эмне болор экен деп коём😆😆Себеби, отуз миң алабыз деп коюп, өзүм элүү миңге заявление берип койгом. Деги мени уруп өлтүрөр киши жок, авантюраны баштап алып,тил угуп жүрөм.Өрт кез окшобойбу.
Банкка келдик. Киши көп экен ырас. Ырас дегеним, шеф элүү миңди укса кайним экөөбүзгө айкыра албай калат дегеним😆😆😆Тиги бала (ал дагы айылдашыбыз) бизди маңдайына отургузуп алып,
-Элүү миңге жазгансыз ээ деп атпайбы.😆😆Сурабай эле бере берсе эмне болот эле дейм да. Шеф эко́о́бу́з катар отурганбыз. Анын бетине да караган жокмун. Бирок жини келип атканын боковое зрением менен көрүп турдум го, чиркин. Аз жерден инфаркт болоюн деди
-Ооба дедим. Зоя Космедемьянскаядай болуп ,, өлүмгө тике карап,,😆😆
-Элүү миң дейби? ..Айла жок, бурулуп, жооп беришке туура келди.
-Ооба .Отуз миң эч нерсеге жетпейт. Ошондуктан элүү миңге жазгам.
-Үйдөн айтып койбойсуңбу.. деп шыбырап коёт
-Айтсам, келбей коймоксуң.. Элдин көзүнчө унчуга албады. Акчаны алып чыгып, машинага отурганда баштады Кайним экөөбүзду кабаттап тилдеди.
-Эй, эки уйду сатсам элүү миң болот эле го....

-Уйдун сүтү акча болуп атпайбы, аны менен кредитти төлөй беребиз деп, эптеп жоошуттук. Болбой эле, наалый берди. Келесоо чалыш болуп, үн сөзсүз отуруп бердим. Эми тынчып калганда
-Жүргүлө эми, тамак алып берейин... деп коём өлө албай атып
-Ии, сен очойгон кредит алып, кредиттин акчасына тамак ич...деп кайра от алып кетсе болобу😆😆Өлтүрөт да.
-Үйдөн акча алып чыккам, ошого ичебиз деп атып, араң көндүргөм. Мына ушинтип биринчи кредитти алганбыз. Азыр эстеп алып, аябай күлөм. Баягы орустар биринчи жолу трактор айдап келгенде, кыргыздар ал трактордон кандай корксо, шеф да кредиттен дал ошондой корккон. Кыйналбай эле төлөп, бүтүрүп алганбыз 😆😆😆 Кийинки жылы элүү миң алабыз деп барып, жүз миң алсам, дагы бир жолу күн күркүрөп, чагылган чартылдап, вулкандар атылып токтогон. Деги мага сооп жок. Өтө ак ниет, Ленин чапкан жол менен түптүз жүргөн шеф,чынчыл адам да. Өзү айткандай түз эле жашап аткан,кредит алам деп, Айгүл жолдон чыгарды. Ачуусу тез келип, тез тараган,ак көңүл адам да шефим

—Балам бирок. Ал бизди да өлтүргөнү аракет кылды
—Баарын кечиргиле ата, апа. Кызым бар аны шаардан алдырып Айымды эми өзүм караймын, - Тилек арабада чачтарын тарткылап өзү менен өзү сүйлөшүп олтурган Айымды тиктеп турду. Тагдырдын чебердигине таң каласың адам. Эми Тилек Айымды баладай карап жашоого макул болду. Шаардагы кызын алдыруу үчүн Канымдын үйүнө барышкан алар Айымдын бакшылык менен алектенген эжесинин жансыз денесин табышты үйүнөн. Көздөрү коркунучтуу нерсени көрүп катып калгандай чакчайып ачык бойдон кетиптир. Эч ким кабар албай денеси көгөрүп, сасып да баштаган экен. Айымдын кызы болсо интернат гимназияда билим алчу. Ал жаткан эч ким алып кетпей келе элек экен.
Канымды жерге берүү да азап болду. Жер катык болуп үч күн дегенде казып көмүп келишти эле эртеси денеси жерге чыгып калат. Айыл эле куран окуп кайра беришет. Эртеси баягы эле көрүнүш. Акыры баягы айылдын четиндеги эски, таштанды мазарга көмүп келишти. Бир кездери канча адамды кара дуба менен ошол мазардын топурагына окуган акырети күйгөн аял өзү ошол мазарга барып жатып калды. Анын бул дүйнөдө жасап кеткен кечирилгис күнөөлөрү менен Жараткандын алдына кантип бараарын эстөө да коркунучтуу...

Линда менен Мухитти Түркияга узатышканы Султан Мэдина жана Бүжамал болуп келишти. Линда коштошуп кетеринде Мэдинанын колундагы кичинекей Сафияны бир карап алуу үчүн колуна алды. Мемиреп уктап жаткан кыз Линда колуна алаары менен бакырайган капкара көздөрүн ачып Линданы чоң адамдардай тиктеп турду да күлүп алды жыргап. Ошол мүнөт тиктешүүдө Линда наристенин карегинен алдыдагы кыйма - чийме жолдорду, тагдырдын күтүүсүз бурулуштарын, сырдуу да, коркунучтуу да келечекти көрдү. Көрдү да Мэдинага жалт тиктеди. Мэдина болсо акырын башын ийкеп койду.
—Экөөбүздүн алдыда жолдорубуз көп кез келээр, - деди Мэдина Линданы кучактап жатып шыбырап.

ЭКИНЧИ КИТЕПТИН СОҢУ...

Сүйүктүү окурманым!...
Экинчи китептин соңуна да жеттик.
Үчүнчү бөлүгүн Сыр Сандык каналынан окусаңыздар болот.

Бул чыгарма мистикалык көркөм чыгарма болгону менен өзөгү чындык. Бүгүнкү күндүн маанилүү, көмүскөдө эч ким назар салып карабаган маселеси камтылган. Көзү ачык, бакшыларга каттап, жана сыйкыр менен алектенген адамдардын акырети түбөлүк күйөт. Жасаган жамандыгы ушул дүйнөдө эле кайра өз башына кайтып келет.

Ар бириңиздерди Аллахым сыйкыр, кара дубадан сактасын! Жүрөгүбүзгө ыйман берсин!
Үйүңүздөргө тынчтык жана бакыт каалайм!
Сиздердин сын пикирлерди күтүп каламын урматтуу окурманым.

КӨҢҮЛ БӨЛҮП, САБЫР КЫЛЫП ОКУГАНЫҢЫЗДАР ҮЧҮН ЫРААЗЫЧЫЛЫК!
АЛ ЭМИ "НЕРВИН" КЕТИРИП ОКУГАН НЕГАТИВЧИ ОКУРМАНДАРЫМА ӨЗГӨЧӨ ЫРААЗЫЧЫЛЫК!

Сиздерди терең урматтап Жалгызым (Назик)...

Линда эми эстеди керебетке байланып кара сөлөкөттөр ээрчип бараткан жаш жигитти
—Балам абалы оор. Эч нерсе жардам берген жок. Андан бери күйөөм да төшөккө жыгылып калды. Мен да араң жүрөм. Суранам бизге жардам бер! Молдолордун баары окубай жатышат.
Линда унчукпастан аял менен кошо алардын үйүнө келди. Короону атаганда эле мазардын суук шамалы мурдуна келди. Бул учурда Айым апасынын үйүнө кеткен болчу. Акылай улам башы ооруп анан өзү да көп шектүү нерселерди байкап жүрүп Айымдан күмөн санап калды. Канышай кызы болсо ошондон кийин дагы келип Айымдын артынан түшмөкчү болду эле түн ичинде анын жүрөгүн түшүрүп бул үйгө башка келбей калган.
Ичкериге кирсе бөлмөнүн төрүндө баягы "Булар жомокчу" - деген киши арабада олтуруптур.
Тилектин алдына кирди. Бөлмөнүн ичи толо кара сөлөкөттөр. Чачтары жазылып уйпаланган кыздын карааны Тилектин мойнуна минип алыптыр.
Кайра сыртка атып чыкты Линда.
Баарыңыздар даарат алып келиңиздер. Анан мен алгач балаңызды окуймун. Андан кийин күйөөңүздү.
—Макул, макул, - деди Акылай шашып
—Күчтүү эркек кишилер керек кармап турганы
Ошентип чоң бөлмөгө Тилекти жаткырышып эки киши эки бутунан дагы экөө эки колунан жерге ныктап басып алып кармап турушту.
—Көзүңүздөрдү ачпаңыздар. Келмени токтотпоңуздар. Мен азыр баштасам ортодо бузганга болбойт, андыктан акырына чейин чыдап кармап олтургула, - деген Линда окуп баштады. Алгач бөлмөнүн терезелери акырын тарактап анан катуулап баштады. Үйдөгү жарыктар өчүп жанып, буюмдар тарактап жатты. Тилек болсо жырткычтай уулуп, бакырып, кайра адам кейпине келип жалбара кечирим сурап жатты. Сегиз сааттан ашыкка созулган сеанс бүткөн соң Тилек окшуп кусуп жатты. Анын ашказанынан жыты өтө жагымсыз чубалган нерселер, кан аралаш чыгып жатты.
Ушул учурда айылдын аркы башында апасынын үйүндө олтурган Айымдан көкүрөгү кысылып денеси оорлошуп чыкты. Көз алды кадимкидей караңгылашып баратты.
Кусуп алып өзүнө келген Тилек боло кайра көшүлүп уйкуга кетти.
—Дагы жети күн окуймун, - деди Линда Акылайга. Азыр үйүңүздөрдү, сиздерди да окушум керек.
—Балам...
—Коркпоңуз балаңызга эч нерсе болбойт. Ал бул түндү тынч өткөрөт.
Линда Меңдибайды да, Акылайды да окуп, үйлөрдү түн бир оокумга чеийн окуп тазалап чыкты.
—Айым деген ким? - деди Меңдибай менен Акылайга карап
—Келинибиз, - экөө бир ооздон жооп беришти
—Тилекти ошол окуткан. Окуп көмгөн нерсесин таап өрттөбөсөк уулуңуз кайра оорлошуп калат.
—Мүмкүн эмес! - деди Меңдибай ыйламсырап
—Кантип эле келиним... Баламды жандан артык сүйөт да.
—Ооба ортодо бала да бар.
—Жоок адашып жатасың кызым. Буларда бала жок, - деген Акылай шашып калды
—Мен адашпаймын. Бала бар. Чоңоюп калган. Ал эми калганын Айымдын өзү айтып берет.
Ошол түнү Меңдибай унаа жиберип айылдын аркы четиндеги Айымды алдыртты.
—Кана алып келдиңби? - эшиктен кирген инисинен сурады Меңдибай
—Байке келиниңиздин да абалы жакшы эместей апасы кошо келди
Үйгө Айымды кучактап апасы кирип келди. Айым болсо көздөрү аңтарыла кыткылыктап күлөт.
—Кызымды эмне кылдыңар? Силердин жин тийген уулуңарды караймын деп кызымдын абалы бул?! - деген келиндин апасы боздоп жатты.
Линда айымдын башына жоолукту көзү көрүнбөгөндөй кылып салып окуп баштады. Жанында Меңдибай менен Акылай да олтурушту.
Кыткылыктап күлүп жаткан Айым кантип Тилекти окутуп алганын баарын айтып берди. Атүгүл ортодогу кызын да айтты. Акыркы жолу мазарга алып барып көмгөн куурчактын башын да айтты. Эртеси барып ошол мазардагы Айым айткан жерди казышып баарынын оозу ачылды..
Куурчактын башына чапталган Тилектин сүрөтү жана Акылай менен Меңдибайдын сүрөттөрү ийнелер сайылган абалда табылды.
Тилекти Линда жети күн, жети түн окуп өзүнө келтирди. Өзүнө келип күнөөлөрүнө тообо кылган жигит Айымдын бул жолго баруусуна өзүн айыптады. Атасы апасынан кечирим сурап кызы бар экенин, аны чанып кеткенин айтып берди.
—Айым менен ажырашпайм! - деди Тилек чечкиндүү

Эдинанын бүт денеси зыркырап ооруп, сөөктөрү да ажырап кеткендей кыйналып жатты. Оор онтоп көл - шал тер кетип жатат.
—Баланын башы көрүндү! - деди Бүжамал бир убакта кубанып.
—Балаааам! - Эдина күтүүсүздөн бакырып жиберди. "Булар эч нерсе кыла алышпайт мен ушул денеде калдым" - деп өзүн таштап буркурап ыйлап жиберди.
— Линда баш жагына өт! - деди Мухит күтүүсүз.
Султан эки колунан Мухит буттарын кармап турду. Эдина болсо болгон үнү менен бакырып өзү гана түшүнгөн тилде бир нерселерди сүйлөп жатты. Көздөрүнүн ичи кызарып, чеке тамырлары чыгып кетчүдөй шишип чыкты.
Линда чуркап барып Мухит көрсөткөн баштыктан күзгүнүн сыныгын көтөрүп келди да Эдинанын башына олтуруп дуба окуп баштады. Мухит Түркиядан чыгып жатышканда күзгүнүн сыныгын салып алган болчу..
Ошондогу сырттагы алааматтын башталгандыгы...
Бороон уулуп катуу шамал башталды. Алачыктын ичиндеги буюмдардын баары жерге түшүп, түшүнүксүз эле нерселер болуп жатты.
—Келме! Келме айтып олтуруңуздар! Көзүңүздөрдү ачпаңыздар! - деген Линда кайра улантып жатты. Баары көздөрүн жумуп алып келме айтып жатышты.
Жыгач алачык ансайын кыйчылдап азыр ушунун баарын учуруп кетчүдөй солкулдайт . Колу буту тушалып жаткан Эдина кызыктай үндөрдү чыгарып арасында Элчиндин ысымын кошо айтып жатып тынып калат. Кайра башталат. Бир убакта "ыңааааа" - деп жаңырган баланын үнү угулганда баары заматта токтоп калды. Эдинанын денеси оор көтөрүлүп барып жерге түштү.
—Балам... - деген келиндин үнү алсыз чыкты.
–Мэдина?! - Султан аялынын башын көтөрүп көздөрүнө карады.
Ооба ошол көздөр! Жароокер, сүйүү, мээрим толгон Мэдинасынын көздөрү...
—Султаным! - деди шыбырап.
Бул жарык дүйнөгө келгенин жар сала ыңаалап ыйлап жаткан наристени болгон кийимге ороп Мэдинанын колуна карматты Бүжамал.
Линданын өзүнөн тер кетип жерге жата кетти.
Султан, Бүжамал баары кубанып жатышты.
—Кыз, - деди Мэдина акырын ымыркайын жыттап жатып
—Ооба кыз, - Бүжамал таң кала жооп берди. Анткени баланын жынысын айта элек болчу.
—Мен кызым менен ал жакта жолуккам! Мен аны ошол жакта көргөм, - деди Мэдина
—Ысымы Сафия болот.
Баары үнсүз бирин - бири карап турушту.
—Апамдын ысымын беребиз
—Сен айткандай болсун, - деди Султан аялынын маңдайынан сүйүп
—Рахмат сага Линда! - Мэдина көздөрү көк орус кызга ыраазычылык айтты.
—Чынында мага Эдина керек болчу. Энемдин касиетин, күчүн билген өткөрүп алган жалгыз адам ошол эле. Бирок эми арга жок. Ал эми эч качан кайтпайт, - деди ийнин куушура айласыз.
—Мен сага жардам беремин, - Мэдина баласын Султанга карматты
—Мен күчүмдөн жана касиетимден кечемин. Аны сага өткөрүп бере аламын. Мындан ары тынч жашагым келет. Бирок сен кара дүйнөгө эмес, адамдарга жакшылык кылып кайра кара күчтөр менен күрөшүүң керек!
—Ооба сөзсүз! - Линданын көздөрү жайнап кубанып кетти.
—Элчин! - деди Мухит кыйкыра.
Баары бул жак менен алек болушуп баланы таппай калышты. Эс - учу жок жаткан бала ордунан туруп кетиптир. Мухит сыртка атып чыгып баланы издеп жөнөдү. Алачыктан бир канча алыс жерден көрүндү чуркап баратканы
—Элчииииин?!
Бала токтоп артына бурулуп карады. Жылаңач денесине жөн эле кебезди оронуп алыптыр.
—Токтоо!
—....
Элчин жооп бергендин ордуна башын чайкап алып бадалдуу токойго кирип кетти. Ошону менен анын артынан баргандан Мухит да коркуп турду.

Линдага өз күчүн өткөрүп берген Мэдиналар кайра шаарга келишти. Линда Мухит менен Туркияга учуп кете турган болуп чечим чыгарган.

Алар Кыргызстанда бир топко чейин жүрүп калышты. Мэдина өзүндө болгон, өзү билген нерсенин баарын Линдага үйрөтүп жатты. Бир күнү Линда менен Мухит базарда жүрүшкөндө бир аял келип Линдага жармашты.
—Кызым! Кагылайын сени таптым!
—Сиз кимсиз? - деди колун тартып алып. Аял колун кармаганда денени чыйрыктырып жиберген башкча бир кучтү сезди.
—Эсиңдеби бизди Түркияда көргөн элең? Балаңыз айыкпайт дегенсиңер?! Ошол эне менин! - деди Акылай өксүп

#БАКШЫ 2 (МИСТИКАЛЫК ЧЫГАРМА)


17 — БӨЛҮМ (соңку бөлүм)...


**
Чокусун ак карлар басып керилип турган бийик тоолордун арасында салынган ийри жол менен бара жатышты. Бүжамал акыркы жолу Мэдинаны алып келгенде бул жакты эстеп калган экен. Тоолорго жетип, бийик болуп өскөн карагайларды аралап жөө басып бара жатышканда айлананы бозоргон жөө туман каптап кирди.
—Башталды баары, - деди Линда башын мыкчый жерге олтура калып ыйламсырап.
—Алар бизди адаштырып жатышат. Азыр биз туманда ар кимибиз ар жака чачырап азыткы азгырып ушул жактарда тоңуп, же ачкадан өлүп кетебиз! - Линда эки тизесин кучактап олтуруп сүйлөнө берди.
—Өзүнө келди окшойт. Эстедиби баарын? - деди Султан Мухитти карап.
—Мүмкүн, ‐ Мухит кыздын жанына келип өзүнүн күрмөсүн үстүнө жаап колунан тартып тургузду.
—Баары жакшы. Баары жайында. Менин жанымдан алыстаба биз адашпайбыз, - деди акырын. Линда да анын сөзүнө муюп унчукпай калды. Унаадан салып алышкан аркан менен катар болуп белдеринен бирин - бири байлап басып бара жатышты. Адатта бул жайлар кооз, эс алууга ыңгайлуу болчу. Бүгүн туман каптап ал улам көбөйгөндөн көбөйүп жатат. Ал калыңдап олтуруп мурдуңдун асты да көрүнбөй турган даражага жетти.
—Мындан аркы жолду эстей албайм, - деди Бүжамал жерге олтура калып онтоп.
—Эми эмне кылабыз? Кантип таап барабыз? Үлгүрбөй калдыкпы? - Султан кайгыра сүйлөнүп жатты.
Ошол учурда Линданын көзүнө бозоргон туман арасынын өзүнүн элеси көрүндү. Колунда чоң энеси өз колдору менен токуп берген себет. Ар кандай гүл, чөптөрдү терип жүрөт. Линда ошол өзүнүн караанынын артынан басып баратты. Аны ээрчип Бүжамал, Султан Мухит да баратышат.
—Бул кайда алып барат бизди? Көзүнө көрүмчү көрүндүбү дейм? - Бүжамал аярлап сүйлөдү.
—Адаштырып ийсечи?
—Акырынгыла! Менимче Линда жолду тапты, - деди Мухит
—Кайдан билебиз? Балким азыткы көрүнгөн көзүнө? - Султан ишенбегендей үн катты
—Аны бара жатып көрөөрбүз.
Үчөө тең унчугушпай Линданын соңунан бара жатышты. Бүжамал ичинде кудайлап билген дубасын окуп баратат шыбырап. Линда себет көтөрүп бараткан өзүнүн караанын ээрчип көпкө жүргөн соң баягы чоң энесинин эски алачыгына туш келди. Жанагы караан ошол жака кирип кетти.
—Келдик! - деди Бүжамал алачыкты көрүп.
Анын үнүнөн селт эте чоочуп кеткен Линда эки жагын карап алды.
—Султан биз кайда келдик?
—Азаматсың! Сен азаматсың Линда! Биз таптык! - Султан кызды бооруна басып кубанып жатты.
Линданын эсинде эч нерсе жок. Ал баягы Түркияда күзгү бар бөлмөдө эсин жоготкондон берки окуянын бирин да эстей албай койду. Ал ошондо өзүн Элчин күзгү аркылуу гипнозго салып койгонун аңдабай калган эле.
Азыр алачыктын алдына келгенде ал гипноз жанып кетти.
—Ичкериге кирели! - деген Султан алачыкты ачып кирди. Аябай кенен бөлмө экен. Төр жакта жалаң териден жасалган төшөктө Элчин уктап жатыптыр.
—Элчин! - Мухит баланын жанына чуркап келди. Балада кыймыл жок.
—Баары кеч болду! - деди Эдина бөлмөнүн караңгы бурчунда туруп
—Бала! Бала кана?! - деп эки аттап Эдинага жакындады Султан
—Жакын келе көрбө! - деп бакырып жиберди.
Эдина өзүнөн тер кетип толгоо башталып кыйналып жаткан экен.
—Силер же чыгып кеткиле же болбосо бала төрөлбөйт!
—Жок! Жок анте көрбө! Балага зыян келтирбе! - Султан эки колун көтөрүп кайра артка жылды.
—Сен да артка! - деди Элчиндин жанында олтурган Мухитке карап.
Баары кайра чогулуп эшик алдына келишти
—Баары бир эч нерсе кыла албайсыңар! Мэдина бул денеге кайта албайт! Бул жактарда күзгү жок! - деди Эдина алсыз каткыра күлүп.
Негедир өзү болжогондон эрте башталды толгоосу. Элчинди сууга үч күн, үч түн жаткырып алгандан кийин эле толгоо башталып, булар жетишип келип калышып мынтип үлгүрбөй калды.
—Аааайййй! - деген Эдина ичин кармап бүктөлүп жерге жата калды.
Бүжамал менен Линда эки жагынан кармап төшөккө жаткырышып төрөттү кабыл алууну башташты.
—Күзгү кайдан табабыз? - Султан тыбырчылап жиберди.

—Эмнеге мындай болуп жатат? - деди Айымга карап.
—Эже апамдар көп сарсанаа болушкан ошолор эми билинип жатат окшойт, азыр мен даарыларын берем, - деген Айым шыпылдап даары көтөрүп келди. Аны ичишкен алар бир аз өздөрүнө келип калышты да Акылай кызы менен базарга жөнөп кетти.
—Апа үйүңөрдө башкача бир жагымсыз энергия бардай, - Канышай жолдо баратып апасына кайрылды. Чын эле кечинде үйүнө келгенден баштап өзүнчө жүрөгү кысылып, башы акырындан ооруп жатканын байкаган. Анан да түнү менен уйкусу тынч болбой, эс албай эле кайра денеси жанчылып ооруп турган эрте менен.
Үйдөн чыгып кыйла алыстап калган соң көкүрөгүндө турган оор нерсе жоголуп кетип, тамагына муунганы таркалып жеңилдеп калды.
—Билбесем балам, - деди Акылай көңүлсүз
—Иниң ооруп жатса,болсо болгондур андай деле
—Жоок апа Тилек ооруганда деле келип жүрдүк го андай мындай эмес болчу. Кечинде келиниңиз сыртта жүрүптүр көчөдөн кирди
—Эмне дейт ботом? - Акылай чоочуп кетти
—Түндөсү уктай албай кыйналып чыктым. Анан кызыктай үндөр угула бергенден чыгып Тилектерди тыңшасам тынч, короого чыксам дарбаза ачык экен. Жаап койоюн деп жатканымда Айым сырттан кирип келди.
—Эмне кылып жүрүптүр сурабадыңбы?
—Сурадым
—Эмне деди?
—Тилек терезе тарапты карап кыйнала бергенден сыртка караганы чыгыптыр.
—Байкушум ай! Келиниме эле кыйын болду. Коркуп турса да баламды сүйгөнү үчүн унчукпай чыдап жүрөт
—Апа! Койчу балким ошол келиниң
—Баса үнүңдү! Кайдагыны баштабай! Үйүмө жөн келип жөн кет! Келинимден жамандык көрө элекпиз! - Акылай кызын тыйып урушуп койду.
—Үйүңөрдө, сиз менен атамдын кийимдеринде, Тилектин чачтарында майда топурактарды көрдүм. Короодо да бар экен апа!
—Ай кыз болду жок нерсени баштабай! Айыл болгон соң топурак болот да!
Канышай андан ары сүйлөбөй калды. Бирок ичине түшкөн күмөнү да өчүп калган жок. Айымды кичине кезинен жакшы тааныйт. Өзүмчүл, анан эч кимге кошулбаган кыз болчу. Тилекти кандай сүйөт экенин да жакшы билчү....
Кечинде Айымдын сөзүнө ишенгендей түр көрсөткөнү менен оюна ар нерсе келип, бирок аны апасына айта албай баратты...

Уландысы бар...

—Аттиң десең! Балам жар тандаганда жаңылышкан турбайбы? Ошол жактан жетелеп келип " силерге татыктуу келин болот" - деген кызы башына мынтип оор күн келгенде таштап басып кетти го? Айымды ким ойлоптур балама мындай күйүмдүү жар болоорун? Ылайым эле ушул келинимдин кадамы куттуу болуп, балам айыгып кетсин! - ата ичинен болгон жакшылыктарды экөөнө арнап бата кылып олтурду.
—Ата жакшысызбы? - деген кызынын сөзүнөн чоочуп кетти.
—Кел кызым!
—Жакшы олтурасыздарбы? Апам кандай? - деген кызы көрүшүп атасынын жанына олтурду.
Канышай Меңдибайдын улуу кызы. Шаарга турмушка чыккандыгына байланыштуу баттан келип кабар ала албайт.
—Жакшы кызым олтурабыз тынчпыз? Кайын журтуң жакшыбы? Күйөө балам кандай жүрөт? Неберелеримди кошо ала келбедиңби?
—Ата алардын мектеби бар, күйөө балаңыз да жумуштан бошой албай жүрөт. Эки күндөн бери түшүмө киресиздер апам экөөңүздөр. Санаам тынчыбай өзүм болсо да кабар алып кетейин деп келип калдым, - деди атасынын жүзүнөн өөп эркелеп.
—Ырас кылыпсың, биз олтурабыз жакшыбыз. Келин келгенден бери апаң колу - буту узарып эс алып калды.
—Келиңиз эже, - аңгыча Айым кирип келип Канышай менен көрүштү.
—Жездем, балдарыңыз жакшыбы?
—Жакшы сен жакшысыңбы Айым? Тилек кандай болуп калды? Бир аз жылыш барбы?
—Жаман дебейли эже, жакшы. Буйруса иниңиз жакшы, - деди алдына ак тасмал салып нан таттуусун коюп жатып.
—Апам кайда?
—Азыр чакырдым, келе жатат.
Акылай да кирип Канышай ата апасын көрүп көңүлү кыйла толуп калды. "Кетем" - дегенине болбой апасы " сагындым сени, сүйлөшүп алып эртең кетесиң. Караңгыда жолго чыгып болбойт" - деп алып калды.
Кайын энеси менен Канышайга чоң үйгө жай даярдап берген Айымдын кабагы салына өздөрүнүн бөлмөсүнө кирди.
—Ушул мастан жетпей жаткан мага! Бүгүн эмес эртең келсе эмне болмок?! Бүгүн мазарга барбасам болбойт! Ай толгон түндү ушунча күттүм эле! - деп сүйлөнүп ары жакта колдору байлануу жаткан күйөөсүн карап алды.
—Бүгүндөн калсам дагы бир ай күтөм, кой тигилер уктаса барып келейин. Антпесем бул жакшы болуп бараткандай.

Түн бир оокумга чейин кайын энеси менен кызынын кобураган үндөрү басылган жок. Ансайын тыбырчылап Айымдын тынчы кетет. Бир убакта уктап калышкан окшойт үндөрү чыкпай калды. Алдына ала даярдап койгон куурчактын башын ороп алып үйдөн акырын чыгып кетти. Асманда ай толуп айлана укмуш кооз, сырдуу эле. Мазарга жетип, өзү билген дубаны окуп ичкери кирип эң төрүндөгү жайды казып куурчактын башын көмүп салды да. Жанына сала келген баштыкка бир ууч топурак алып шашылган бойдон чуркап кетти. Алгачкы жолу бул жака келгенин эстеди, анда аябай корккон болчу. Кийин бул мазарга келе берип көнуп калыптыр, азыр эч кандай коркуу жок " бирөө көрүп калбады бекен?" - дегендей эки жагын акмалап карап алып үйүн көздөй кетти. Үйгө жетип чоң каалганы ачып кирерде кайын эжеси Канышай менен маңдайлаш келип калды.
—Эжееее? - деп жиберди коркконунан
—Айым?! Эмне кылып жүрөсүң жети түндө эшикте?
—Мен... Мен тиги Тилек терезе жакты көрсөтө бергенинен жол тарапты карап келе жаткам.
—Койчу ага ишенип сыртка чыгып алганыңды! Кир үйгө! - деди Канышай жүрөк тушун кармап
—Коркутуп жибердиң го! Уктап жатсам эле кыйчылдаган үн угулат сыртка чыксам дарбаза ачык калыптыр жабайын десем кирип келдиң да! - сүйлөнүп алып апасынын жанына кирип кетти Канышай.
—Ууух, - деп алды бөлмөгө кирген Айым. Тилек көздөрү аңтарылып шыпты тиктеп алып ыржайып жаткан экен. Койнуна бекитип алган баштагын алып чыкты да андагы топуракты Тилектин башынан ылдый бир нерселерди күбүрөп айтып чачып жатты.
Канышай эртеси эртең менен туруп апасы экөө райондук базарга кошо барышмакчы болгону үчүн апасынын кийимдерин дайындап койоюн деп кийимдердин арасынан майда топурактарды тапты.
—Эмне болгон топурак бул? - деди да кагып койду. Кийин ошондой эле майда топурак ашканада, төшөктөрдүн астында, апасы менен атасынан эшикке кийе турган бут кийиминин ичинде жүргөнүн көрүп таң калды. Эрте мененки чайды ичип болушкан соң апасы да атасы баштарын кармап олтуруп калышты.

#БАКШЫ 2 (МИСТИКАЛЫК ЧЫГАРМА)

16 — БӨЛҮМ

****
Кыргызстан.

—Азаматсың! - деди акырын сүйлөгөн Эдина эски күзгүнүн алдына турган Элчинди карап.
—Эдина сен кыйналып жатсаң балким кереги жоктур бул иштин? Токтото турсак кантет?
—Мени ук жакшылап! - деди Эдина Элчиндин алдына келип.
—Бала аз күндө жарык дүйнөгө келет. Ошол учурдан Мэдина пайдаланып кайра өз денесине кирип алуусу толук мүмкүн. Андыктан бул дүйнөдө өзүң жалгыз каласың. Мага бул касиетти өткөрүп, үйрөтүп берген эне менен сени кезиктирүүм керек. Мен жок болуп кетсем, ал сени менен байланышка чыгат.
Элчин демин ичине тартып алып башын ийкеди.
Үйдүн айланасын бозоргон туман каптап бул адам буту баспаган тоонун чокусу өзүнчө бир сүрдүү, өзүнчө бир сырдуу болуп турду. Жыгачтан жасалган адам бою менен тең эски идишке толтурулган сууга Элчин түштү. Алгач суунун сөөктөн өтүп чучукка жетип кете турган муздактыгына чыдай албай идиштен ыргып чыгып кеткиси келип обдулду эле Эдина шыбырап окуган дуба менен кайра денеси магдырай түштү. Бир убакта өзү көшүлүп жаткан идиштеги суу кочкул кызыл канга айланып анан оргуштап кайнап чыкты. Бирок Элчин эч нерсени сезген жок. Ал ошол калыбында уктап баратты. Эдина болсо дуба окуп жатты...

****
Туркия...

Линда көзүн ачканда өзүнчө бөлмөдө керебетте жатыптыр. Башы катуу ооруп не болгону толук деле эсинде жок экен. Акырын бөлмөдөн чыкты, өзүнө бейтааныш бул жайга кайдан келип калганын да эстей албайт. Алдынан Султан чыга калды.
—Линда? Жакшысыңбы? Коркутуп жибердиң! - деди кызды бооруна басып
—Сиз кимсиз? - деген Линданын көз көздөрү таң кала өзүн тиктеп турган.
—Эмне? Линда бул мен Султанмын! Тамашаңбы бул сенин?!
Кыз ошол таң калган абалынан жазбай тура берди.
Аңгыча Бүжамал да чуркап чыкты.
—Эмне болду?
—Эже бул бизди тааный албай жатат? - деди Султан кайгыра
—Кандайча тааный албайт? Линда? - деген Бүжамал кызга жакындаганда Линда артына кетенчиктей берди.
—Ал азыр баары бир эч нерсени эстей албайт, - деди Мухит акырын башын жерге салып
—Эмнеге?
—Эдинанын сыйкыры бул. Элчин да азыр күчкө толуп жаткан убагы. Андыктан Линданын аларга күчү жетпейт. Эдина огол алачыкта өзүнүн күчүнүн баарын Элчинге өткөрүп жатат.
—Биз жетишип калышыбыз керек. Бүгүн жолго чыгабыз, - деди Султандын чый - пыйы чыга шашыла.
—Шаарга барып туура эле аэропортко баралы, ошол жерден билет алып учабыз.
—Линда балким жолдо баратып өзүнө келер, балким Эдина менен бет келгенде күчү кайтаар, бирок өзүбүз менен алып алабыз, - деди буюмдарын салыштырып жаткан Бүжамал.
—Мен жардам берем силерге, - деген Мухитти Султан экөө карап калышты.
—Эмнеге? Кантип сага ишенсек болот? - Султан жанына жакын келип сурады.
—Билбейм, мен Эдинанын жаман ниети бар экен билбегем. Билгенимде кеч болду. Элчинди сактап калгым келди. Анткени аны мага Чечек аманат кылып таштаган. Ансыз да кыйналып жүрөм. Кала берсе мынча адам жабыр тартып жатканын билбеген экем, - деди бурчка бүрүшө барып олтурган Линданы карап.
— Досум аэропортто иштейт билет таап бере алат.
Султан менен Бүжамал унчукпай эле макул болушту. Анын үстүнө Мухиттин көздөрү жалдырап чын дилден айтып жатканы көрүнүп турган. Ошентип булар кайра шаарга жолго чыгышты.
Чырмалышып бири - бирине байланган тагдырлар ээрчишип, өздөрүнө да белгисиз табышмактын жандырмагын издеп баратышты. Мухит улам көз кыры менен Линданы карап коёт. Асмандай тунук көк көздөрү бар кызга эмнеге мынча тартылып жатканын билбейт. Бирок ошол алдына биринчи жолу келип кеткенден бери элеси өзүн тынч алдырбай көз алдына келет. Күзгү каптаган бөлмөдө эс - учун жоготуп жатканда көрүп коркуп кетти. Ошондо гана Эдинага жардам берип туура эмес кылганын түшүндү.

****
Кыргызстан...

Айым айылда баары мактап, баарынын алкышына ээ болгон келин болду. Тилектин өзү баладай кылып караганы аз келгенсип кайын атасы, кайын энесинин да каректери менен тең айланып турат. Акылай Айым үйүнө келгенден бери түйшүгү азайып бир аз болсо да жаны жай алып калды. Келиндин колунан ыссык чай ичип, бешенеси тердеп олтурган Меңдибай ичинен сызат.

—Эне? - деди Линда жалооруп.
—Эми кеч! Абдан кеч! - деген кемпирдин элеси Линданын бет маңдайындагы күзгүдөн кичинекей баланын элеси көрүнгөндө жоголуп кетти. Көздөрү чооң капкара бала Линданы көпкө чейин карап турду да бир нерселерди шыбырап жатты. Линда баланын күбүрөп сүйлөгөнүнөн денеси оор болуп, деми кысыла, көз алдын бозоргон калың туман каптап эч нерсе көрүнбөй баратты да эстен танып олтурган жерине кулады.
Күзгүдөгү Мэдинанын карааны ыйлаган бойдон өчүп кетти. Ал эми кичинекей бала мыйыгынан жылмайып алды.
Ал кичинекей Элчин болчу...

— Макул эже.
—Бирок Айым сен өмүр бою ушинтип жашайсыңбы?
—Кантип эже?
—Тирүүнүн өлүгү болгон күйөө менен? Кызың бул жакта.
—Эже Тилектин бул абалын көруп менин жүрөгүмө түшкөн баягы от муздап жатат. Менин кандай ырахат алып жатканымды бир билсең! Баарынын көзүн күйдүрүп өзүн сезген Тилек мындай абалда жатканын көрүп ушундай бир жыргап жатамын. Болгондо да өзү чанып кеткен менин колумда олтурат. Мени, кызымды чанып кеткендиги үчүн өзү да кыйналсын. Менден бөлөк эч кимге кереги жок калсын. Анан бир аз убакыт өткөрүп шаарга алып келемин Тилекти, анан кызым болуп кошо жашайбыз.
—Ата энесичи? Алар коё беришет бекен? Аларга кызың жөнүндө кантип айтасың?
—Алардын канча жашайт экени эч кимге белгисиз да. Балким жүрөк оору болуп каза болуп калышаар - деди сырдуу жылмайган Айым.
Ушул тапта бул кыздын акылында эмнелер бар экенин эжеси да биле албайт болчу...

***
Туркия...

—Изин жоготуп алдык окшойт, - деди Бүжамал
—Андай болуусу мүмкүн эмес. Мухит сөзсүз бизди аларга алып барыш керек. Мен бул нерсени даана сездим.
—Сезсең кана? Бир айга жакын убакыт өттү. Бүгүн эртең бала төрөлүшү мүмкүн. А биз Эдинанын кайда экенин да билбейбиз! - деди Султан ачуусу келе.
—....
Линда эч нерсе дей алган жок. Ушул мүнөттөрдө өзүнөн, жада калса күчүнөн да күмөн санап кетти. "Чын эле мен жаңылыштымбы? " - деп алды экилене. Мухитти аңдып жүрүшүп Эдинанын изине түшө алышпай калышкан болчу. Алар качан эле бул жактардан кетип калышканын Линда ички туюму менен сезип турса айта албай жатты буларга. Кала берсе бул чырмалышкан түйүндүн бир учу, изсиз кеткен Эдинанын дайынын бир билсе ушул Мухит гана билээри анык.
—Мухит үйдөн унаасы менен баратат, - деди аңгыча жол тарапты көргөзүп.
Султан да анын артынан байкатпай аралыкты сактап айдап баратты. Жол узак экен. Түндөсү жолго чыгышкан алар таң сүрүлүп калганга чейин жол жүрүштү. Шаардан кыйла чыгып, тээ тоо боорун аралап бара жатышты.
—Балким башка жумуш менен бараткандыр, - деп койду Бүжамал акырын.
—Жок, жок, - деди Линда шашып.
—Бул ошол мен көргөн тоолор!
Мухиттин унаасы тоо боорун көздөй буруп калың токойду аралап баратты.
—Дал ушул токой болчу, - деди Линда кайра кубангандай.
Токойду аралап барып ичке жолго туш келишти. Мухиттин унаасы далдоо жерде токтоп турган экен. Жалгыз түшкөн жол менен булар да басып баратышты. Жол узакка созулбай бир аз басышкан соң кичинекей жыгач менен жасалган алачыкка туш келип туруп калышты. Бир азга ичкери кирүүгө даай алышпай туруп калышты да кайра үчөө бирдей кирип барышты.
Алачыкка бастырып кирген алар Мухитти кармашты.
—Эээй силер эмне? - деди кирип келген үчөөнү карап элейген Мухит.
—Мен... Мен билгем, - деген Линда Мухитке жакын келди да эки билегинен катуу кармап туруп көздөрүнө тигиле карады.
Мухит кудум гипноздолуп калгандай каалгып туруп калды. Ошол учурда бул жерге Эдина менен Элчиндин келгенин, аларды Мухит тосуп алганын, сеанстарды өткөрүшкөнүн баарын, баарын Линда Мухиттин көзү менен көрүп турду. Бул адамдын мээсине кирип, анын элестерин көрүү ыкмасы болчу. Бир нече мүнөттөн кийин колдорун коё берген кыз деми буулуп артка кетенчиктей берди.
—Бул, бул алар менен бирге болгон, - деди шыбырап сүйлөгөн Линда.
—Кимдер?
—Эдина менен.
—Алар кайда?! - деген Султан Мухитке жетип жакадан алды.
—Билбейм. Ким жөнүндө айтып жатасыңар? - деди Мухит дагы эле сыр бербей.
Линда полго салынып турган кичинекей килемди сүрүп жиберип чакан жер төлөгө түшө турган эшикти көрдү. Султан ачып ошол эшик менен ылдый карай жер төлөгө түшүп бара жатышты. Мына баягы Линда элес булас көргөн өзгөчө бөлмөлөр.
Төрдөгү чоң бөлмө жалаң күзгү менен курчалып туруптур. Линда ал бөлмөгө кирип ортого олтура калып көздөрүн жумду. Ошол учурда катар айланган күзгүлөрдөн Мэдина менен өзүнүн чоң энесинин элеси карама - каршы болуп пайда болду. Ортодо Линда олтурат. Мэдинанын ооздору байланып калгандай сүйлөй албай көзү менен гана жалдырап карайт. Чоң энеси болсо капкара кийинип Линданы тааныбагандай тиктейт.

#БАКШЫ 2 ( МИСТИКАЛЫК ЧЫГАРМА)

15 — БӨЛҮМ

**

Кыргызстан...

—Айым!
—Эмне апа?! Мени өз жашоомо коё албайсыңарбы??
—Кызым ал деген оорулуу! Ал деген жинди! Жиндиканадан да чыгарып салышкан адам болбойт деп ! Эмне түшүнбөйсүң?! Сага күйөө болуп эмес, адам катары да боло албайт ал!
—Ким айтты?! Мен өзүм аны айыктырып аламын апа! Баарыңар андан ушинтип баш тартып жатасыңар, бирок мен жанында боломун! Мен Тилекти сүйөмүн!
— Сен жинди болдуңбу? Кайдагы сүйүү?!—Менин сүйүүм апа! Суранам жолтоо болбочу?!
—Алчы? Акыл - эси жайында убакта сени караганбы? Башка бирөөгө үйлөнмөкчу болду го?
—Апа Тилекти өзүм айыктырып, өзүм бутуна тургузуп аламын! - деген Айым эшикти тарс эттире жаап сыртка чыгып кетти.
Тилекти Туркиядан алып келишкен соң Айым өзү алардын үйүнө барып Тилекке турмушка чыгаарын айткан. Меңдибайлар үчүн бул күтүүсүз сунуш болду.
—Кызым сен эмне деп жатканыңды билесиңби? - деди Акылай алдында башын жерге салып олтурган Айымга тигилип.
—Билем.
—Анда мындай болбойт балам, - Меңдибай акырын кызга сүйлөдү.
—Сен азыр сырттан эле билесиң, уктуң. А чынында баары башкача. Оорулуу адам менен жашаштын өзү тозок. Бул абдан оор, түйшүктүү балам. Мына эне атасы болуп биз кээде түтпөй кетебиз. Биз бирөөнүн айдай баласынын убалында калгыбыз келбейт кагылайын.
—Кантсе да эрдик кылып бул чечимге келгениңе рахмат кызым! - деди каңырыгы түтөй жашка муунган ата
—Балким Тилегим айыгып кетсе өзүңдү жубай кылуу бешенесине жазылгандыр! Аттиң ай балама жубай болгонуңда аябай бактылуу болмок экен уулум! Кара түндө таштап кетпей турган ушундай кайраттуу келинчеги бар болмок экен, - Акылай кайра көзүнүн жашын агызып ыйлап жиберди.
—Апаке ыйлабаңызчы?! Көрөсүз Тилек айыгат, мен, сиз баарыбыз айыктырып алабыз. Мен эмне болсо да артка чегинбейм. Суранам жок дебеңиздерчи, - деген кыз Акылайдын алдына тизелей олтура калып суранып ыйлап жатты.
Меңдибай менен Акылай бирин - бири караган бойдон көздөрүнөн жаш чууруп туруп калышты.
—Апаке деген үнүңдөн балам! - деди Акылай тизесин кучактап олтурган Айымдын чачынан сылап.
"Айым Тилекке турмушка чыгыптыр" - деген сөз айыл ичин заматта каптап баары кызуу талкуу кылып жатышты. Көбү Айымды алкап, ата - энесине ыраазы болуп суктанып да турушту. Өзүнүн үйлөнгөнүн эмес адам экенин билбей калган абалга чейин жеткен Тилекке эч ким турмушка чыкмак эмес. Көздөрү аңтарылып, жагымсыз жалжайып күлүп кээде айбанга окшоп үн чыгарган Тилекке Айымдай кыздын турмушка чыгуусу жомоктой эле болчу.
Тамагын өзү жедирип, жуунтуп кийиндирет. Арабасы менен короого алып чыгып сейилдетип, Тилек түшүнбөсө да өзүнчө бир нерселерди кобурап сүйлөп жаткан келинин көргөн Акылай жашып кетти.
—Карачы Жараткандын чебердигин, кереметин. Балам бул абалда болсо да кандай жубай туш болду. Өзүңө миң ирет шүгүрчүлүк, - деп алды ичинен.
Тилектин түн жарымда оорусу кармап бакырып, өзүн - өзү тиштегилеп ызы - чуу салганынан деле коркпой Айым өзү карап чыгат.
—Ээхх Тилек, Тилек ушунун баары сен экөөбүзгө керек беле? Сенин мага муктаж болууң үчүн ушул абалга түшүп калууң шарт беле? Неге сага деген сезимди жөн гана тан алып калган жок элең ошондо? Кызыбызды да чандың. Мына эми мен менен кызымдан бөлөк адамга керегиң жок калдың, - деди бурчта башын дубалга койгулап уулуп - уңшуп олтурган Тилекти карап.
Эртеси күнү кайын энесинен суранып шаарга чыгып кетти. Дароо баягы эжесинин алдына келди.
—Ии анан бактылуусуңбу? - деди эжеси Айымды сынай тиктеп
—Бактылуу эмесмин, бирок бул Тилекти бирөөгө берип анын бакытын сырттан күзөтүп турганга караганда жакшы, - деди башындагы апакай жоолугун оңдоп.
—Деги таш боор жан экенсиң, - деген эжесин карап күлүп койду Айым
—Эже анда көрө айтчы бул айыгып кетпейби?
—Дубаны жаңылап тур да, - деди Каным көзүнүн үстү менен карап
—Кантип?
—Күйөөңдүн башынан чачын кыркып алып, бир куурчактын башына салып аны жанагы мазарга көмүп келесиң. Түндөсү. Көмүп жатканда мен жазып берген дубаны оку. Анан мазарга кирип жатканда мен үйрөткөн дубаны айтып киргенди унутпа. Өзүңдү жин шайтандан коргойт.

***
Бул убакта Эдина Элчин экөө Кыргызстанда жолго чыгып жатышкан.
—Мухит байке бизге келеби? - деди Элчин
—Жок, ал келе албайт. Биз бул жактан кетүүбүз керек.
—Германиягабы?
—Жок, Кыргызстанга менин мекениме барабыз.
—Эмнеге Эдина ал жакка?
—Элчин сен мага бир нерсе болсо менин артымдан мен баштаган ишти улантышың керек. Ошондуктан мен бул күчтү алган жерге барышыбыз керек. Кала берсе сен да ошол сууга түшүшүң керек..
—Эдина...
—Элчин сен эми чоң жигитсиң! Мени, баланы сен гана коргой аласың! - деди курсагын сылап.
Аңгыча колундагы кичинекей телефонго чалуу келди.
—Алло?
—Мухит? - деди Эдина энтиге
—Угуп жатам?
—Биз даярбыз!
—Токой аралап чыгыш тарапка баскыла. Суу этектеп жүрө берсеңер жалгыз түшкөн жол бар. Ошол жолдун башында силерди унаа күтүп турат. Бүт документ жана билеттер ал адамда силерди аэропортко чейин алып барат.
—Рахмат сага Мухит! Аман бол!
—Эдина? Элчинди сага тапшырдым. Аны сакта! Кечир артымдан аңдып жүрүшөт, болбосо өзүм жеткирмекмин, - деди капалуу
—Баары жакшы Мухит. Көрөсүң Элчинде баары сонун болот! - деди да телефонду коюп салды. Алдын ала даярдап койгон чакан сумкасын алып Элчинди ээрчитип караңгыда токой аралап жөнөп кетишти.

Уландысы бар.