Бер җылы сүз өмет иттем синнән,
Түздем. Көттем. Тик син дәшмәдең.
Тешне кысып түзгән җанны телеп,
Син яшен күк күкрәп яшьнәдең.

Бер елмаю өмет иттем синнән,
Син анысын да миннән жәлләдең.
Күңел өшетерлек карашыңнан качып кына,
Мин шулай да җылы эзләдем.

Тик бер тамчы сөю көттем синнән...
Анысын башкаларга өләштең.
Еллар үтеп, кабат җанны өтеп,
Ник соң миңа назлап эндәштең?!

(Гөлинә Шәйхи)