"Эмилбек байке!" деп жиберип, кайтып өзүм чочуп кеттим. Ал мен жакты карап алып, бир кызыктай үндөбөй калды. Бир саам тиктешип калдык. Көргөн көзүмө ишенбейм. Кайырчы экен деп боорум ооруп жүрсө… Жүрөгүм тызылдап кетти. Кантип ушундай болсун! Ал күндүн нурун көрөт турбайбы!.. Биз, адамдар караңгыда жүрүптүрбүз! Эмилбек менин оюмду окуп алгандай жанында турган кишини "жүр кеттик!" деп шаштырды. Экөө эч нерсе болбогондой бат-баттан басып, алыстай беришти. Мен турган жеримде селейген бойдон оюмду топтой албайм. Чөнтөк телефон шыңгыраганда барып өзүмө келдим. Ушундай да болобу!? Акча адамдарды каяка алып баратат! Соп-соо туруп көзүм көрбөйт деп кайыр сурап отурган адамдын алты саны аман-соо экени кимдин оюна келет?..
Ошол күндөн тартып, Эмилбек кайырчынын карааны жер алдындагы өтмөктөн көрүнбөй калды. Балким, жер которуп кеттиби? Шаардын башка четине өтүп дагы бир жердин кайырчысы болуп отурабы, ким билсин… А мага күндө ошол өтмөктөн өткөн сайын анын жалооруган "Күндүн көзүн көргүм келет. Жарыкты көрүү кандай бакыт!.." деген сөзү кулагыма жаңыргансыйт…
* * *
Арадан айлар өттү. Жумушка шашып бара жаткам. Тепкич менен ылдый түшө бергенде баягы Эмилбек байкенин ордунда бир кыз отуруп калыптыр. Бир көзү кара чүпүрөк менен жабылуу. Отурган жери сыз. Бул кыз Эмилбек байкенин кишиси го деген ой кылт этти. Кантип эле? Ал мынчалыкка барбастыр. Бирок, өзү барды да. Өзүм күбө болбодумбу. Жиним менен кызга жете барып "Сен кимсиң?!" дедим.
"Кайырчымын, байке! Садака бериңиз" деди. Дагы бир нерсе дегичемди жетелешкен кыз-жигит өтүп баратып, коробкага акча таштады. "Бактылуу болгула, максатыңарга жеткиле!" деди тиги кыз. Кыз менен жигит берген жардамына ичтеринен ыраазы болгондой баштарын ийкеп жылмайып кете беришти. Мен кайтып сөзүмдү улагыча кенедей коробкага майда тыйындар шыңгырап биринин артынан бири түшүп атты. Мен турган жеримде "булар жалганчылар алты саны аман туруп, ушинтип акча табышат" деп өтмөктү жаңыртып кыйкыргым келди. Бирок, менин сөзүмө эч ким ишенбешин сездим. Анткени, тиги кыздын кебетеси чын эле адам боору ооругандай эле. Тескерисинче, өтүп жаткандар мени акылынан адашкан неме го деп ойлошмок. Балким, бул кыз чын эле жардамга муктаж болуп жаткандыр. Чөнтөгүмө кол салсам кагаз акча жүрөт. Алып чыксам элүү сомдук. Коробкага таштадым. Тиги кыз көзүмө карап, "садакаңыз кабыл болсун байке" деди муңайымкы.
— Бир көзүңө эмне болгон?!, - деп чыдабай сурап ийдим.
— Жаш чагымда соолуп калган да, байке. Ишенбей турасызбы?, - деди да көзүн жапкан кара жамакты алып салды эле узун кирпиктери жапкан жумулуу карегинен айбыгып, жүзүмдү буруп кеттим… Жүгүргөн бойдон тепкичтерди аттап-буттап, өтмөктөн чыгып баратып, менин сураганымды бирөө-жарым угуп калбады бекен, деп артыма кылчак-кылчак карап коём.
#Матисаков_мектеби
____________________
👉 "Кыргыз поэзиясы"
🙏 Каналга колдоо көрсөтүү
🎀 Ардак такта
Ошол күндөн тартып, Эмилбек кайырчынын карааны жер алдындагы өтмөктөн көрүнбөй калды. Балким, жер которуп кеттиби? Шаардын башка четине өтүп дагы бир жердин кайырчысы болуп отурабы, ким билсин… А мага күндө ошол өтмөктөн өткөн сайын анын жалооруган "Күндүн көзүн көргүм келет. Жарыкты көрүү кандай бакыт!.." деген сөзү кулагыма жаңыргансыйт…
* * *
Арадан айлар өттү. Жумушка шашып бара жаткам. Тепкич менен ылдый түшө бергенде баягы Эмилбек байкенин ордунда бир кыз отуруп калыптыр. Бир көзү кара чүпүрөк менен жабылуу. Отурган жери сыз. Бул кыз Эмилбек байкенин кишиси го деген ой кылт этти. Кантип эле? Ал мынчалыкка барбастыр. Бирок, өзү барды да. Өзүм күбө болбодумбу. Жиним менен кызга жете барып "Сен кимсиң?!" дедим.
"Кайырчымын, байке! Садака бериңиз" деди. Дагы бир нерсе дегичемди жетелешкен кыз-жигит өтүп баратып, коробкага акча таштады. "Бактылуу болгула, максатыңарга жеткиле!" деди тиги кыз. Кыз менен жигит берген жардамына ичтеринен ыраазы болгондой баштарын ийкеп жылмайып кете беришти. Мен кайтып сөзүмдү улагыча кенедей коробкага майда тыйындар шыңгырап биринин артынан бири түшүп атты. Мен турган жеримде "булар жалганчылар алты саны аман туруп, ушинтип акча табышат" деп өтмөктү жаңыртып кыйкыргым келди. Бирок, менин сөзүмө эч ким ишенбешин сездим. Анткени, тиги кыздын кебетеси чын эле адам боору ооругандай эле. Тескерисинче, өтүп жаткандар мени акылынан адашкан неме го деп ойлошмок. Балким, бул кыз чын эле жардамга муктаж болуп жаткандыр. Чөнтөгүмө кол салсам кагаз акча жүрөт. Алып чыксам элүү сомдук. Коробкага таштадым. Тиги кыз көзүмө карап, "садакаңыз кабыл болсун байке" деди муңайымкы.
— Бир көзүңө эмне болгон?!, - деп чыдабай сурап ийдим.
— Жаш чагымда соолуп калган да, байке. Ишенбей турасызбы?, - деди да көзүн жапкан кара жамакты алып салды эле узун кирпиктери жапкан жумулуу карегинен айбыгып, жүзүмдү буруп кеттим… Жүгүргөн бойдон тепкичтерди аттап-буттап, өтмөктөн чыгып баратып, менин сураганымды бирөө-жарым угуп калбады бекен, деп артыма кылчак-кылчак карап коём.
#Матисаков_мектеби
____________________
👉 "Кыргыз поэзиясы"
🙏 Каналга колдоо көрсөтүү
🎀 Ардак такта