-Озун олтурбайсынбы, Жакин, -деди чайды алдына коюп.Жайнагул эчтеке ичкиси келбесе деле,чынысына чычырканактын ашынан жасалган вареньеден бир чай кашык салып аралаштыра берди.А мейман жигит болсо ак май суртулгон нанды,кызды жазгыра бурдай сугунуп,чайдан ичип,эс ала тушконсуду.
- Ич.
-Жок,ичтим Жакин рахмат.
-Койчу ичтим дебей эле,ичсен. - Кыз болбой жатып учунчу тортунчу,пияланы куйду.
-Суйлобойсунбу Толкунбек ага!
-Перевод жибердим эле,алдынбы? Ошону билейин деп.
Алдым, алдым,рахмат. Убадага бекем экенсин.Айтканыны аткардын.Билесинби, мен силерге алдыргандарым жонундо женем менен абама айта элек болчумун.
-Анан?
-Алгандан кийин айттым.
Толкунбек манаттай кызарып кетти.Конулундо айтпаган бойдон,айтпай эле койсо экен деген ой журогун булкуп алды.Анан ынгайсыздана сурады:
-Кечир, мени Жакин.- Кирдеген бетаарчысын тугурчуктай кармап,мандай терин суртту. - Деги жеттиби?
-Жетти.Бул мага сенден эстелик сыяктуу болуп калды,Толкунбек.
-Туура,туура. Эстелик болгондо да кандай эстелик дейсин Жакин.Укмуш ай саат менен шакекти бир кундо канча жолу корсон,ошончо жолу,менин киши тоноочулук кылмышым,коз алдындан тартылып отуп турар,туболук. Ошон учун кыргыздар "Атын чыкпаса жер орто", -деп туура айтышыптыр.
Жайнагул эмне деп айтаарын билбей калды.Алдында киши олтуруп,колго тушкон адамдан бетээр,шылкыйып, айыптуу болуп олтурган Толкунбекти аяй тиктеди.
-Мен сенин катынды окуп,бардыгына тушундум.
Адам турмушу кысталганда, келечеги жонундо унутуп.
Эмне кылаарын билбей калса керек.Ай Эмил,сени жолдон чыгарганы аз келгенсип,энесин жутуп алганын карасан.Кандай аянычтуу олум.Толкунбек ,сени мен оома деп ойлогон эмес элем.Корсо,турмушта жанылбас жаак,мудурулбос туяк болбойт тура.Эми мындан наркы журуш-турушунар он болсо эле болду.Мен Аккыз эжени таанып,билбесем да сенин катынды окуп,аябай кейидим.Айтымында бечара Зыйнат эстуу кыз корунот.Ылайым багы ачылсын,байкуштун. Жакшы окуудан окуйт экен.Талантуу болсо керек.Эгерде тубаса шыгы болбосо,ал окууга отуу кайда?
- Алардын уйундо баарыбыздын бирден,чоподон жасалган скульптурабыз, андан тышкары боёк карандаштар менен кагазга ар кыл
Образдата тартылган портреттерибиз бар.Туура айтасын Жакин,бул талант деген укмуш болот тура.Окуугаото элек ,мектепте окуп жургон суроттору,жасаган буюмдарынан озу эле чакан музей.Колунан коору тогулгон кыз.
- Ошондой дечи, - деди Жайнагулдун ичине кандайдыр бир тарлыктын ,чогу тушконсуп, - катында да Зыйнатты мактаганды унутпаптырсвн. Айтымында ал кыз баралына келгенде Айтиев менен Мануйловадан отот дечи.
Толкунбек Жайнагулдун чымчыкейин байкабай минтти:
-Алардан отпосо да,талантуу суротчу,мыкты скульптор бллооруна ишеним бар.
-Болсун, -деди Жайнагул,- келечектуу болуу жаман эмес.
Булар ушинтип аркы-беркини суйлошуп олтуруп убакыттын кандай отконун да,сааттын канча болгонун да билбей калышты.Эки жаштын созун болгон эшиктин звоногу болду.Кыз селт эте тушуп,эшикти коздой бет алганда,Толкунбек да ордунан шаша турду.Ошол саам уйго кен далылуу,уюткан коргошундай болгон,узун бойлуу,мандайы жарык,Жайнагулго тусполдош ,сулуусунан келген,коздору быжырайган, кара каш жигит менен шынга бойлуу,жашы отуздарга барып калган,бети кагаздай жука ,кырдач мурун,ботокоз, суйкумдуу келин кирди
- Балдарды ала келген жоксунарбы?
-Кечинде озум жеткирип беремин деп Жайлоогул алып калды.
Гүлайымдын көзү,эшик алдында чечилип жаткан эркектин эски туфлисине түштү.Анан кайнысиндисинин тамылжып ,бир колун бир колу менен кармалап тынчы кетип турган кебетесин байкап:Ким келди?-Деген ишаарат менен ,кызга карап кош кабагын серпти.Жайнагүл" киши бар"дегендей көзүн ымдай койду.Эки жагын карабай,туз эле залга кирген Сады карындашына бурула карады:
-Ээ Жакин,уйдо мейман барго,ыя.
-Ооба,мейман бар,абаке.
Саады,Толкунбекти бушуркой карады.Жигит салам айтайын дегенче болбой Жайнагулду агасына карап куло суйлоду.
- Ич.
-Жок,ичтим Жакин рахмат.
-Койчу ичтим дебей эле,ичсен. - Кыз болбой жатып учунчу тортунчу,пияланы куйду.
-Суйлобойсунбу Толкунбек ага!
-Перевод жибердим эле,алдынбы? Ошону билейин деп.
Алдым, алдым,рахмат. Убадага бекем экенсин.Айтканыны аткардын.Билесинби, мен силерге алдыргандарым жонундо женем менен абама айта элек болчумун.
-Анан?
-Алгандан кийин айттым.
Толкунбек манаттай кызарып кетти.Конулундо айтпаган бойдон,айтпай эле койсо экен деген ой журогун булкуп алды.Анан ынгайсыздана сурады:
-Кечир, мени Жакин.- Кирдеген бетаарчысын тугурчуктай кармап,мандай терин суртту. - Деги жеттиби?
-Жетти.Бул мага сенден эстелик сыяктуу болуп калды,Толкунбек.
-Туура,туура. Эстелик болгондо да кандай эстелик дейсин Жакин.Укмуш ай саат менен шакекти бир кундо канча жолу корсон,ошончо жолу,менин киши тоноочулук кылмышым,коз алдындан тартылып отуп турар,туболук. Ошон учун кыргыздар "Атын чыкпаса жер орто", -деп туура айтышыптыр.
Жайнагул эмне деп айтаарын билбей калды.Алдында киши олтуруп,колго тушкон адамдан бетээр,шылкыйып, айыптуу болуп олтурган Толкунбекти аяй тиктеди.
-Мен сенин катынды окуп,бардыгына тушундум.
Адам турмушу кысталганда, келечеги жонундо унутуп.
Эмне кылаарын билбей калса керек.Ай Эмил,сени жолдон чыгарганы аз келгенсип,энесин жутуп алганын карасан.Кандай аянычтуу олум.Толкунбек ,сени мен оома деп ойлогон эмес элем.Корсо,турмушта жанылбас жаак,мудурулбос туяк болбойт тура.Эми мындан наркы журуш-турушунар он болсо эле болду.Мен Аккыз эжени таанып,билбесем да сенин катынды окуп,аябай кейидим.Айтымында бечара Зыйнат эстуу кыз корунот.Ылайым багы ачылсын,байкуштун. Жакшы окуудан окуйт экен.Талантуу болсо керек.Эгерде тубаса шыгы болбосо,ал окууга отуу кайда?
- Алардын уйундо баарыбыздын бирден,чоподон жасалган скульптурабыз, андан тышкары боёк карандаштар менен кагазга ар кыл
Образдата тартылган портреттерибиз бар.Туура айтасын Жакин,бул талант деген укмуш болот тура.Окуугаото элек ,мектепте окуп жургон суроттору,жасаган буюмдарынан озу эле чакан музей.Колунан коору тогулгон кыз.
- Ошондой дечи, - деди Жайнагулдун ичине кандайдыр бир тарлыктын ,чогу тушконсуп, - катында да Зыйнатты мактаганды унутпаптырсвн. Айтымында ал кыз баралына келгенде Айтиев менен Мануйловадан отот дечи.
Толкунбек Жайнагулдун чымчыкейин байкабай минтти:
-Алардан отпосо да,талантуу суротчу,мыкты скульптор бллооруна ишеним бар.
-Болсун, -деди Жайнагул,- келечектуу болуу жаман эмес.
Булар ушинтип аркы-беркини суйлошуп олтуруп убакыттын кандай отконун да,сааттын канча болгонун да билбей калышты.Эки жаштын созун болгон эшиктин звоногу болду.Кыз селт эте тушуп,эшикти коздой бет алганда,Толкунбек да ордунан шаша турду.Ошол саам уйго кен далылуу,уюткан коргошундай болгон,узун бойлуу,мандайы жарык,Жайнагулго тусполдош ,сулуусунан келген,коздору быжырайган, кара каш жигит менен шынга бойлуу,жашы отуздарга барып калган,бети кагаздай жука ,кырдач мурун,ботокоз, суйкумдуу келин кирди
- Балдарды ала келген жоксунарбы?
-Кечинде озум жеткирип беремин деп Жайлоогул алып калды.
Гүлайымдын көзү,эшик алдында чечилип жаткан эркектин эски туфлисине түштү.Анан кайнысиндисинин тамылжып ,бир колун бир колу менен кармалап тынчы кетип турган кебетесин байкап:Ким келди?-Деген ишаарат менен ,кызга карап кош кабагын серпти.Жайнагүл" киши бар"дегендей көзүн ымдай койду.Эки жагын карабай,туз эле залга кирген Сады карындашына бурула карады:
-Ээ Жакин,уйдо мейман барго,ыя.
-Ооба,мейман бар,абаке.
Саады,Толкунбекти бушуркой карады.Жигит салам айтайын дегенче болбой Жайнагулду агасына карап куло суйлоду.