Баягыда бир акылдуу жигит менен тааныштым. Экөөбүз курдаш экенбиз. Ай чапчыган акылы менен боркулдаган билими сүйлөсө оозунан, сүйлөбөсө көзүнөн төгүлүп турат экен. Анын жанында үлпүлдөп күйгөн жыйырма сомдук шамдай болуп мен турдум.

Акылдууларга айрыкча, билимдүүлөргө башкача суктанам. Бир нерсеге жетпедим деп, же сулуу эмесмин деп кемип же, өксүп калган эместирмин. Бирок кеп акылга, сөз билимге келгенде бирдей кемтик, бирдей өксүкмүн. Ошон үчүн кээде өзүмдөн жийиркенип кетем. Көптү түшүнө албаган түйүлгөн мээмди бышырып итке берип салсам...

Оку. Акылым ач турат. Азык издейм, тоё албай жатам. Чайналган нерсени жеп жүрүп, көп нерсеге тишим да өтпөй калыптыр, ска.